Bitterzoete symfonie

Ik zing het uit. Mijn eigenste bitterzoete symfonie. En wie het maar horen wil, zing rustig mee. Een gekleurde dame mag niet ontbreken, in vele kleuren mag ze komen. Ze is zeer gewenst. Vanachter een rode deur of gewoon een witte, het maakt niet uit. Zolang ze maar met mij boven de wolken vliegt. Want daar gebeurt het allemaal. Boven de wolken en boven het land van Waas en Maal. Malen doen ze maar onder de wolken in een waas, het kan me niet boeien. Het leven is veel te kort om te zeuren en zanikken. Veel beter vliegt men boven de wolken, zingend een bitterzoete symfonie, samen met een kleurrijke vrouw die komt binnenstuiven, spontaan, vanachter een rode deur.