Blauwe benen en kerstverlichting

Formeel schrijven is echt niet voor mij weggelegd. Alsof ik een zetpil naar binnen moet werken. Het is te pijnlijk en ik doe het liever niet. Maar toch weer wel, althans, ik doe een poging tot om zo te voorkomen dat ik vroegtijdig voor de zoveelste keer een schoolgebouw verlaat. Het heeft me heel wat zenuwen gekost, maar ik kan nu weer tijdelijk opgelucht ademhalen wat school betreft. Ik heb weer de nodige onzin uit mijn mouw zitten schudden als een sambabal en daar doen ze het maar mee, die verdomde optimistische zwijnen. Om al deze en daarnaast nog vele andere, frustratie zo snel mogelijk weg te werken pakte ik mijn bokshandschoenen er maar weer bij en vluchtte ik naar mijn kickboxlesje. Was weer erg verfrissend, behalve vanaf het moment dat we onze benen eens moesten kapot slaan. Al die blauwe plekken op m’n benen van een aangeschoten sparpartij zijn nog steeds niet verdwenen, dus als je dan weer eens met je benen moet slaan, dan kun je je kont erom verwedden dat het niet bepaald prettig aanvoelt.

Een spin daalt langzaam af naar beneden, klaar om mij angst in te boezemen. Ik pak een stevige krant en sla hem tot moes. Een kort doch mooi leven, maar lang mocht het niet duren, want ik heb een grafhekel aan die beesten. Ik heb een zwak voor dieren, maar spinnen zijn een uitzondering. Dat zijn geen dieren, maar omgebouwde duivels. Als ik over zoveel tijd ooit in de hel beland, dan gooi ik alle dood gemepte spinnen in een jampotje en overhandig hem aan Lucifer himself. Als hij ze niet tot de laatste opvreet dan chanteer ik hem: “Vreet allejezus deze spinnen op of ik vertel aan God hoe jij zijn moeder hebt verkracht!” Wie zijn moeder is? Vraag dat Willem Alexander maar, want die heeft dezelfde moeder. Uit woede heeft ze het kind wat daar uit voort gekomen is naar de hemel gelanceerd en die tot God gedoopt.

Laatst kwam er een politie auto naast mij rijden. En dat, terwijl ik dit keer wel mijn licht aan had staan. Wat kon er verder mis zijn? Nieste ik zo hard dat het geluidsoverlast bezorgde? Heeft mijn hond een klein kind verscheurd en vervolgens opgevreten? Heb ik, toen ik slaapwandelde, vannacht de wereld over genomen?
“Kun je die kerstverlichting van je fiets halen? Ik denk dat één licht voor en eentje achter wel voldoende is om auto’s te laten weten dat er een fietser rijdt. Nu denken ze allicht dat kerstbomen tegenwoordig ook kunnen fietsen.” Agenten horen helemaal niet grappig uit de hoek te komen, dus ik antwoordde: “Dus u ziet nu ook een fietsende kerstboom en geen mens? Volgens mij kunt u dan wel een blaastest gebruiken, want zulke waanbeelden kunnen niet gezond zijn.” Uit het niets trok ze de kerstverlichting van mijn fiets en bond die om mijn breekbare nekje.

En toch sta ik hier nog. Mezelf afvragend waarom ze me trachtte te wurgen met een kerstverlichting. Ach, ik zal het waarschijnlijk nooit weten, want ik zit hierboven en zij daar beneden. Tot de volgende fabeltjeskrant. Ik ga God eens verklappen welke deugniet zijn moeder heeft verkracht.