Hier zitten we dan. Bij mij thuis op de bank. Of zitten, we liggen. Ik lig in je armen en je kietelt me op mijn buik. We praten. Ook al weet je alles van me, we praten al uren. Het is vier uur ‘s nachts. ‘Kom meis,’ fluister je. ‘Ik ga je op bed leggen, het wordt al laat.’ Je tilt me op en brengt me naar mijn slaapkamer. Daar leg je me zachtjes neer op bed en je trekt het deken over me heen. Je kust me lief, staat op en loopt richting de deur. Mijn hersenen draaien op volle toeren. “Wacht,” zegt mijn gevoel, voor ik het door mijn hersenen heb kunnen laten bevestigen. “Blijf je bij me?” vraag ik je zachtjes. Je glimlacht, knikt en loopt terug naar het bed.
Je gaat zachtjes tegen me aan liggen en we knuffelen wat. Je bent te lief, wat doe ik hier met je? Je maakt me week en ik doe alles wat je wil. Daar gaan mijn “girl-power” en mijn onafhankelijkheid. Ik wil alleen maar hier zijn. Bij jou. Dus ik laat je toe in mijn leven, mijn hart, mijn bed. En ik smeek je, raak me aan, want ik wil niets liever. En ik weet dat jij het ook wil, ik zie het in je ogen. Wees geen perfect gentleman, ga niet slapen. Blijf wakker met mij.
Niemand heeft me ooit zo perfect gezoend. Je lippen zachtjes op de mijne. Je handen over mijn lichaam. Waarom we voor elkaar vielen, weet niemand. Je zag me dansen met mijn vriendinnen. Ik zag je kijken. Elke week weer. Ik hoorde je lieve woordjes, maar probeerde het effect wat ze op me hadden te negeren. En nu lig je in mijn bed en je raakt me aan. Lief, wild, zachtjes, ruig, teder en urenlang. En ik ga met je mee. Ik wil meer, ik wil nooit meer ophouden.
Wat morgen komt, weet ik niet. Ik weet alleen dat jij in mijn bed zal liggen en dat je daar niet snel meer uit komt. Dit is pas het begin. Je bent nog lang niet klaar.
12 reacties
Mosje · 23 mei 2006 op 09:24
Haal het niet in je hoofd om binnenkort te schrijven dat hij het toch net niet is.
😛
wendy77 · 23 mei 2006 op 10:00
Brengt herinneringen boven. Heerlijk die eerste euh…weken/maanden van een relatie.
Was een nieuwtje voor me Chantal!!! 😉
DriekOplopers · 23 mei 2006 op 11:05
Je begrijpt natuurlijk wel, Chantal, dat de toekomstige meneer Blommers eerst door ons van Columnx aan een strenge keuring zal moeten worden onderworpen. Want als wij vinden dat ‘ie niet goed genoeg voor je is, dan gaat het feest natuurlijk niet door 😀
Driek
wendy77 · 23 mei 2006 op 11:34
Ben ik niet zo bang voor Driek. Chantal is ook heeeeel goed in mannen gebruiken, vernederen en dumpen 😀
Misschien moeten we wel medelijden met hem hebben 😛
Chantal · 23 mei 2006 op 12:15
Whaha Wendy hoe kom je daaaaaar nu bij?? 😉
Li · 23 mei 2006 op 21:01
Heerlijk romantisch gezwijmel.
[quote]Wat morgen komt, weet ik niet. Ik weet alleen dat jij in mijn bed zal liggen en dat je daar niet snel meer uit komt. Dit is pas het begin. Je bent nog lang niet klaar[/quote]
Pluk de dag en geniet ervan!
Li
Ma3anne · 23 mei 2006 op 21:18
Het enige woord dat als reactie in me opkomt is: keukenmeidenromannetjefragment.
De voorversies vond ik sterker.
ietje · 23 mei 2006 op 22:47
Ach Chantal, herinneringen komen in me op bij het lezen van deze column! Wat heerlijk he, om dergelijke gevoelens te ervaren. Maar gelukkig gaan ze weer voorbij en wordt alles weer een beetje normaler. Er moet tenslotte ook nog gewerkt worden, en je hebt andere familie en en en…Maar geniet ervan!
WritersBlocq · 23 mei 2006 op 23:17
[quote]Wat morgen komt, weet ik niet.[/quote]
Aha… Ben jij die ene die het niet weet…
[quote]Je bent nog lang niet klaar. [/quote]
Teveel gezopen, dus voor het moment, of voor meer meer meer?
Dees · 24 mei 2006 op 08:20
Met dit soort gevoelens is het erg moeilijk om ze op papier te zetten, zonder dat mensen het te soppig gaan vinden, maar eerlijk is eerlijk, als je dat opzij weet te zetten tijdens het lezen, kun je lekker meezwijmelen… Die Chantal, van uit naar rebound naar verliefd en dat alles binnen een zucht en een column of drie 😉
Geniet ervan!
Prlwytskovsky · 25 mei 2006 op 10:59
[quote]Ik wil meer, ik wil nooit meer ophouden.[/quote]
Even denken hoe vaak ik dat niet eerder heb gehoord in mijn leven …. uuhhhhh…, sorry, te cynisch geintje.
Ik wens je alle geluk Chantal, lekker verhaal voor het slapen gaan. 😉
Troy · 25 mei 2006 op 13:35
Rebounders komen en rebounders gaan.
Maar Chantal’s liefde, blijft altijd bestaan.