Telkens wanneer mijn Hollandse accent mijn afkomst hier verraadde, werden de bij-tjes snel vergeten en ging het alleen nog maar over de bloemetjes. Het is ook werkelijk overal bekend dat Nederland een bloemrijk land is maar het gaat daarbij allang niet meer over de tulpen.

Als kwaliteitsdeskundige is mij ook regelmatig gevraagd of ik de lokaal geteelde plantjes wilde beoordelen. Met de Nederlandse reputatie leek mijn mening nogal belangrijk en samen met mijn arbeidsverleden vond ik het een passende taak die ik met liefde aannam. Vaak was de kwaliteit dermate dat ik er net zo lief thee van trok maar laat ik een gegeven paard niet in de bek kijken. Ook pillendraaiers stonden open voor mijn kritiek echter zodra ik het plantje niet meer herken gaat het er bij mij niet in. Bovendien kreeg ik bij hun thuis het gevoel alsof ik op een motortreffen was waarbij ik net de burn out had gemist.

Gelukkig was er één uitzondering op de regel. Ik leerde een zeer discreet persoon kennen die niets aan het toeval overliet. Laat ik hem voor het gemak Gram noemen want hij hield het gewicht van de oogst nu eenmaal nauwlettend in de gaten. Gram kon hulp gebruiken bij de opzet van een kwekerij en daar heb ik hand- en spandiensten bij geleverd. Ik ga mijn boekje te buiten als ik hier zou schrijven over de ‘The Hard Conditions’ die we samen hebben doorstaan. Gram wist in ieder geval waar hij mee bezig was en daar heb ik met volle teugen van genoten. Inmiddels zijn onze wegen al weer gescheiden en is zijn rijkelijke beloning, voor mijn geleverde diensten, in rook opgegaan.

Nu het vaarwater rustiger is ben ik wel blij te merken dat het ook zonder kan. Ofschoon ik het op z’n tijd best wel eens mis. Daar waar de één aan yoga doet om te ontspannen, rook ik graag een joint omdat ik nu eenmaal niet zo lenig ben. Ik ben een groot voorstander van het Nederlandse liberale softdrugs beleid dat helaas niet uit te leggen is. Hoewel ik denk dat de drempel om het te verkrijgen best iets hoger mag want de verleiding is ook zo groot. Een zelfde beleid in de UK zal niet werken door een gemis aan zelfdiscipline die toch beter is in Nederland. Ik zoek het niet meer op maar wat op mijn pad komt sla ik ook niet af. Want stiekem kijk ik wel een beetje uit naar een volgend bezoek aan dat kikkerlandje zodat ik weer eens ouderwets de bloemetjes buiten kan roken.

Categorieën: Diversen

5 reacties

Meralixe · 26 april 2013 op 07:37

Een eerste keer gelezen ( met de radio op Eén als storend element op de achtergrond) en er niets van begrepen….
Een tweede keer gelezen, deze keer in alle stilte. Helaas…. 😕

O ja…toch een lichtpuntje…in andere columns was er reeds sprake van uw bezigheden over de plas….Schotland!!!

Yfs · 26 april 2013 op 09:15

Ik vind ‘m leuk! Bij de laatste regel schoot ik echt in de lach. Leuk gevonden. Alleen vind ik de overgang van de tweede naar de derde alinea wat abrupt.
Ik heb zeker mijn Gram gehaald bij deze column! 🙂

Spencer · 26 april 2013 op 10:04

‘Daar waar de één aan yoga doet om te ontspannen, rook ik graag een joint omdat ik nu eenmaal niet zo lenig ben.’ Leuk.

By the way: het THC gehalte van de Nederwiet holt al jaren achteruit. Niet dat dat erg is maar weet jij misschien hoe dat komt?

Bitchy · 26 april 2013 op 12:49

Heerlijke en eerlijke column! Met een glimlach gelezen. Alhoewel ik in het buitenland wel eens gek word van het feit dat ze denken dat we hier constant stoned rond lopen.

Blanchefort · 26 april 2013 op 16:35

Leuke column over pot! :yes:

Geef een reactie

Avatar plaatshouder