Vier feest met Bob.
Met Bob kun je thuis komen.
Ik hoorde van een moeder dat dit soort borden aan de snelweg haar intens verdrietig maakten.
Haar zoon Bob was omgekomen op vierentwintig jarige leeftijd. Namen kunnen heel veel met je doen. Soms herinneren ze aan een oude liefde.
In dat geval vaak ook aan een liefdesverdriet(je)
Of de naam doet je hart te keer gaan omdat je nieuwe liefde zo heet.
Er zijn zoveel namen en toch moeten aanstaande ouders vaak weken of maanden nadenken welke naam ze hun kind zullen geven.
De ene naam doet je denken aan die kwal uit de vierde klas middelbare school en die andere aan die halve zachte buurjongen.
Ik heb een neefje die z`n dochter noemde naar een ex, waar hij zes jaar mee heeft samen gewoond.
Zij had het bedacht, naar later bleek. Was dat om het hoofd hoog te houden dat ze schijt had aan die ex? Het ging mijn pet te boven.
Vernoemen. Vroeger was het een soort verplichting. Tegenwoordig doe je het omdat je iemand graag mag.
Des te pijnlijker kan het soms worden. Ik ken iemand die zó graag vernoemd wilde worden dat hij er een spaarbankboekje met een bedrag tegenover stelde.
Toen hij het voorstel aan een schoonzuster deed op z`n verjaardag, antwoordde ze tot onze grote schrik: “als het een mongool word zal ik het naar jou noemen.”
Ik vergeet nooit de stilte die viel in het feestgedruis.
.Heel erg pijnlijk.Van alle kanten.
Tussen die twee is het nooit meer goed gekomen.
Tot zijn teleurstelling heeft geen van zijn zoons een kind naar hem vernoemd.
Nou ja eentje dan. Verwerkt in de tweede naam.
Maar dat was geen prijs waard volgens de vader. Of helemaal…of helemaal niet.
En daar moet ik hem wel gelijk in geven.
Ik ken iemand die z`n zoon Sunit noemde.
“Hoe kom je in vredesnaam aan die naam?”vroeg ik. Ik vond het verdacht veel op een wasmiddel lijken.
“Ach”, zei de man, “We wilden mijn vader vernoemen, maar die heet Tinus en dat vonden we niets. Dus hebben we het maar omgedraaid.” Een lachwekkende vernoeming vind ik dit.
Meer beledigend dan dat het een eer is.
Ik ken iemand die niet meer in staat is de naam van haar ex uit te spreken.
Dus als hij ter sprake komt noemt ze hem “Wieldop.”
Toen ze hem betrapte op vreemdgaan, heeft ze uit wraak de protserige wieldoppen van z`n auto gesloopt en met een hamer bewerkt. Sindsdien spreekt iedereen die hem kent over “wieldop.”
“What `s in a name” zegt men wel. Maar er zit voor velen méér emotie achter een naam dan we kunnen vermoeden.
Categorieën: Algemeen
12 reacties
Wright · 11 mei 2005 op 18:55
[quote]“What `s in a name” zegt men wel. Maar er zit voor velen méér emotie achter een naam dan we kunnen vermoeden.[/quote]
Helemaal waar, Sally.
Leuk geschreven!
Ma3anne · 11 mei 2005 op 19:38
Leuk geschreven.
Ja, een naam is toch iets bijzonders. Sally en Iris hebben bij mij sinds enige tijd ook een andere klank gekregen. 😛
WritersBlocq · 11 mei 2005 op 19:40
Het begin is echt een knaller. Gek he, ik heb het me nog nooit gerealiseerd terwijl mijn collega, Bob, altijd figuurlijk aangehaald wordt bij BOB-verhalen.
Voor de rest een leuke column.
champagne · 11 mei 2005 op 20:36
Leuk thema!
De Vliegende Panters hebben een leuk stukje over ‘namen ‘in een van hun shows…op elke naam hebben ze weer een (schunnig) rijmpje…geen een is er oke dus…ik heb me suf gelachen!
😀
Mup · 11 mei 2005 op 20:46
Besef me nu dat ik er nooit bij stil gestaan heb, dat BOB op de posters mensen zouden kunnen kwetsen, nu dus wel.
Van mij had je dat stukje verder uit mogen werken,
Groet Mup.
vanlidt · 11 mei 2005 op 21:00
Verdriet, een lach en filosofie: ja dit is een echte column 🙂
Li · 11 mei 2005 op 23:05
[quote]Sindsdien spreekt iedereen die hem kent over “wieldop.”[/quote]
Die bijnamen hoorde je ‘vroeger’ vaker.
Ooit zei ik tegen iemand ‘Dag meneer de Beer’. Ik dacht echt dat hij zo heette. Mijn vriendin stikte zowat in haar koffie want het was zijn bijnaam. Het gerucht ging dat hij zijn lid wel eens in een varken wilde steken… 😳
Kees Schilder · 12 mei 2005 op 07:43
Echt geweldig geschreven!
Mosje · 12 mei 2005 op 09:18
Leuk verhaal Yllas, als ik nog eens een dochter krijg zal ik haar naar jou vernoemen.
😛
Louise · 12 mei 2005 op 11:55
Tis wat met die namen. Je krijgt er eentje met de geboorte en je zit er je hele leven aan vast. Soms zit het mee, maar soms ook niet.
En ja, die bijnamen en die namen waar een hele geschiedenis of een heel verhaal achterzit. Geweldig. Ook daar kom je dan nooit meer vanaf.
KingArthur · 12 mei 2005 op 17:27
Ja, inderdaad een thema met een hele grote kern van waarheid. Onder druk van wat mederecensenten hier op CX 🙂 ben ook ik op zoek naar namen voor hoofdpersonages voor een idee dat ik wil gaan oppakken om uit te werken. En dat valt mij nog niet mee. In dat opzicht dus een goede column.
Toch een puntje van kritiek (als ik zo vrij mag zijn). Je titel en de inleiding doen vermoeden dat je een ander onderwerp wilt aansnijden. Dit zal je bewust gedaan hebben. Wat ik echter jammer vind, is dat je de rest van de column hier niet meer op terugkomt of er weer mee afsluit om het verhaal als het ware ‘rond’ te krijgen. Het heeft iets met verhaallijn te maken, als je begrijpt wat ik bedoel, die ik nu een beetje mis. Een alternatief hiervoor was je stuk een andere titel geven of je column afsluiten met een regel die weer refereert naar de huidige titel en/of inleiding. Goed het is kritiek van iemand die nooit tevreden is over welke tekst dan ook dus plaats dit wel in het juiste perspectief.
Groet
pepe · 13 mei 2005 op 20:42
Ik weet gewoon ff niet wat te schrijven hier. Ben er stil van… zeg maar.