Bonbon superieur

Zijn armen dramatisch geheven, grote handen uitgestoken richting spotlights, vingers gestrekt gespreid. Hoofd omhoog gericht, nek idem dito gelijk een boze trotse kalkoen. Aderen op handen in nek en naast opengesperde ogen bonkend gezwollen. Haast liederijk het beeld.

Op de stoelen, banken, in de loge hoog in de lucht, zittend op het puntje van spanning, vol zenuwgenot, spierplezier en ademnood te genieten. De lange lelijke man onder en voor op het podium, in treurig zwart pak gekleed, expresst wat in de hoofden van het in grote getale toegestroomd uitzinnig publiek vastgeklonken zit.

Een lied in donderend Frans klinkt door de zware theaterlucht, prikkelt de oren en ontluistert zoet. Bonbons superieur als vette metaforen. En hij maar zweten. In fondant mineur.