Boodschappen doen

Ken je dat? Je gaat lekker eens gezellig met je partner shoppen. Je weet wat je nodig hebt, en je vrouw loopt gezellig mee, om zich heen kijkend naar de aanbiedingen die er deze week weer in de schappen liggen. Ik weet mijn boodschappenlijstje uit het hoofd, dus ik pak precies wat ik nodig heb, en mijn vrouw banjert overal en nergens door de supermarkt. Af en toe zie ik haar, en dan laat ze mij iets zien, gooit het in de boodschappenkar, zij draait zich om en ik haal het er weer uit. Een rol tape voor af te plakken, want dat was wel zo handig als de hare op was. Ja, en dat stond dus niet op mijn lijstje. Eruit dus.

Of kijk, de zalm is in de aanbieding, gooit het in de kar, en ik haal het er ongezien voor haar weer uit.
We hebben nog een voorraad in de kast. Hé dat is ook wel handig, een koffer vol met thee, in de aanbieding. In de kar, zij draait zich om en ik zet de kist met thee terug bij de suiker. Wij drinken al jaren dezelfde thee, en dat is namelijk iets waar mijn vrouw niet van afwijkt.

Dus elke andere soort verteert dan in onze voorraadkast.
Ik ken mijn vrouw. Zij geeft als eerste toe dat zij een gat in haar hand heeft, en ik dicht dat elke keer weer. En ik denk dat de winnaar langzamerhand bekend wordt. Ik dus. Claudy heeft de neiging alles te kopen wat los en vast zit. Ze kan alles gebruiken, en doet dat ook regelmatig, zij is een doe het zelve lady . Zij bewaart alles, van schroefje tot plankje.

Want je weet nooit waar het ooit goed voor is. Oké kan ik mee leven, maar als zij meegaat naar de supermarkt, loop ik als een waakhond mijn boodschappenkar te bewaken. Gewoon om te kijken wat zij erin gooit en ik er dan weer uit moet halen.
Elke keer hetzelfde ritueel. Ze gaat niet dikwijls meer mee naar de winkel, omdat op een keer het volgende gebeurde. En dat is het vermelden waard.

Wij liepen lekker te shoppen, ik zette mijn kar bij de groenteafdeling, liep wat te snuffen en mijn vrouw was (zoals gewoonlijk) doorgelopen, ondertussen vrolijk allerlei artikelen in een wagentje keilend. Ik zag het met vreugde aan temeer omdat het mijn karretje niet was.

De vrouw van die kar liep ook bij de groenten te snuffen, en had totaal niet in de gaten dat haar kar volgegooid werd met allerlei artikelen waarvan zij het bestaan niet eens vermoedde.
Ik zei niets, en met vreugde volgde ik mijn vrouw die vrolijk verder shopte, steeds de artikelen in het wagentje van die dame zonder verder te kijken er in zette.

Claudy is nogal een verwarde professor die regelmatig in zichzelf mompelt, en altijd met haar gedachten verder is dan het moment. Dit zou haar nu opbreken. Ik lachte geniepig. En ik volgde dan ook vol vreugde mijn vrouw en die vreemde dame die gelijk samen opliepen naar de kassa. Ik riep dat ik klaar was, dus zorgde dat ik wel achter die dame bleef hangen met mijn kar. Ik wilde haar gezicht wel eens zien als ze de kassabon zag.

De vrouw legde haar spullen op de band, en ik zag steeds meer verbazing op haar gezicht. Zij pakte een pak kaas op en mompelde “Dit is niet van mij, ik lust niet eens kaas.” Ik keek strak voor mij uit een lachbui tegenhoudend. Claudy keek naar mij en vroeg “Is er iets?”’Nee hoor schat, totaal niets. De dame ledigde haar kar met steeds meer ongenoegen van de gedane boodschappen van mijn vrouw.

En ik, ik stond erbij en keek erna. Had totaal geen zin om iets te zeggen. Claudy zei nog zo lullig tegen mij “Hoe kan je nou boodschappen doen, en je hebt dat allemaal niet nodig, zonde toch”? Ja liefje, nou zie je dat ook eens. De vrouw vroeg aan de caissière of ze alles weer in de wagen mocht gooien en of zij even overnieuw de supermarkt in mocht.

Want volgens haar had zij het verkeerde boodschappenwagentje meegenomen. En ineens viel het kwartje bij mijn vrouw. Zij zag al die boodschappen weer in het wagentje van de vrouw gaan toen een blik naar ons eigen karretje, en toen werd zij knalrood en draaide haar hoofd weg van de dame. De dame laadde alles weer in, en wurgend kroop zij langs ons heen, de drukke supermarkt weer in. Ach arme vrouw, en ach verwarde echtgenote van mij. Wat hebben we later gelachen, maar het gevolg is wel dat Claudy zelden nog meegaat naar de supermarkt. Ik heb dus weer gewonnen….Yes………….

Leny