Morgen ochtend ga ik dus naar de Jellinek voor twee weken. Heb er absoluut geen zin in. Mijn vader komt mij om 08:45 uur ophalen en dan brengt hij me naar de Vlaardingenlaan 5. Heb nu eigenlijk ook niet echt zin om te schrijven, maar toch doe ik het maar wel. Dat helpt altijd om mijn hoofd leeg te maken. Moet ook nog inpakken en nog wat dingen opruimen.
Ik zie er echt tegen op om mijn leuke, mooie kamer twee weken te moeten missen. Maar gelukkig heb ik na de opname mijn lieve roefel weer terug en kan ik hem weer lekker in mijn armen sluiten. Ik mis dat ventje zo erg. Het huis zelf zal ik niet missen want mijn rechten in dit huis zijn gewoon even ingepikt door mijn nieuwe huisgenoot. Ik durf niet eens meer haar washandjes aan de kant te leggen als ik ga douchen, bang dat ze me weer verbaal gaat aanvallen en mij ervan beschuldigd dat ik aan haar spullen zit. Welke spullen? Zij gooit tenslotte mijn spullen weg. Dat had ik 8 september ook wel kunnen doen, maar ik hou de eer aan mijzelf en ik zal mij nooit verlagen tot haar niveau.
Ik ben serieus bang geworden voor dat kind. Dat is toch niet normaal? Ze moet leren samenwonen met iemand, ook al heeft ze dat al gedaan met haar (ex)-vriend. Nou ja, ze zit tenslotte hier niet voor niks. Dat samenwonen met haar (ex)-vriend zal ook wel uitgelopen zijn op een fiasco. Daarom woont ze nu hier, om te leren omgaan met dat soort dingen.
Dat ze een borderline-persoonlijkheidsstoornis heeft, is me in die zes weken wel duidelijk geworden. Ik heb zelf namelijk ook borderline en ik weet heel goed hoe dat soort mensen op kleine ongemakken reageren. Zij werd boos omdat ik even haar spullen aan de kant had gezet, ik word bijvoorbeeld boos als zij mijn afwasborstel aan de andere kant heeft gelegd. Het idee dat een vreemde dat doet, maakt het nog velen malen erger. Als mijn moeder dat zou doen, zou ik er absoluut geen probleem mee hebben. Morgen ben ik weer even voor twee weken weg, een soort “vakantie”, en dan hoop ik dat als ik weer terug kom, de sfeer hier in huis weer een beetje normaal is.
10 reacties
evil-ine · 18 september 2014 op 13:32
Je schrijft het goed van je af. Het is zoals ik lees eerder een fragment dagboek. Ik kan me moeilijk verplaatsten in jouw heftige situatie (niet door jouw schrijfstijl hoor), je schrijft zoals je bent, toch zou ik er een extra ‘sausje’ overheen gieten. Iets pittigs, brutaals, dat jouw situatie evenaart. Naja, als je snapt wat ik bedoel.
Verder valt me op dat je erg open bent. Je column is gelinkt aan je facebook. Je geeft info over bijv. een adres waar je heengaat voor hulp. Als ik jou was zou ik hier op internet een beetje mee uitkijken. Alle columns op deze site blijven er voor altijd opstaan en wanneer je straks een stuk beter bent zou het vervelend zijn als je verleden weer opduikt op een nare manier…
Frans · 18 september 2014 op 13:52
Twee uitspraken van Mark Twain schieten me bij dit relaas te binnen. Elke dag dronken is ook een geregeld leven en Stoppen met roken is helemaal niet moeilijk, dat heb ik al zo vaak gedaan. Zelf ben ik wel wat van alcohol verslaafd. Al laat ik de drank zo af en toe een dag of zelfs een week staan. Ooit ben ik er een half jaar vanaf geweest. Met roken ben ik na veertig jaar denk ik wel definitief gestopt. Ik rook al ruim vijf jaar niet meer.
evil-ine · 18 september 2014 op 14:11
Je reageert op de achterliggende problematiek. Uiteraard ok. Maar ik mis een reactie op het schrijven van De-Lay24, inhoudelijk. Het gaat toch als eerste om de columns hier.
Frans · 18 september 2014 op 15:09
Dat is waar. Het feit dat de column van De-Lay24 mij aan mijn eigen verslavingen herinnert, zegt ook wel iets over de kracht van haar verhaal. Bij deze wil ik dat nog wel wat nadrukkelijker verwoorden.
Pierken · 18 september 2014 op 14:57
Wat jij nodig hebt is een arm om je heen. Je zit/zat in een uiterst kwetsbare situatie, waarbinnen je tegen jezelf beschermt moet worden. Dat gaat dus gelukkig ook gebeuren en ik hoop dat je je daaraan kunt optrekken. Het zit schrijf-technisch meer dan goed met je. Alleen daarom voeg je al wat toe hier. Dat het dag-boekig en ‘van je afschrijverig’ aandoet is inherent aan dit moment. Dat gaat misschien nog wel veranderen als je opnieuw de betekenis van balans uitvindt. Eens met evil-ine, kijk uit met het spuien van privacygevoelige informatie. Hougoe en rugreg daaro!
Suus · 18 september 2014 op 17:48
Ik hoop dat je de laptop meeneemt en dat je kan schrijven daar. Succes!
Dees · 18 september 2014 op 17:53
Borderline en borderline en huisgenoten. Best lastig. In de vorige column vond ik het niet om de hete brij heendraaien een plus. In deze enerzijds ook, het leest erg direct. Aan de andere kant is niet iedere lezer even thuis in de verslavingen en persoonlijkheidsstoornissen en je noemt ze achteloos tussen neus en lippen door, zoals een ander wellicht zegt dat ie verkouden is.
Je hoeft geen rekening te houden met lezers, als schrijver. Sterker nog, ik denk dat de beste stukjes die zijn waarbij de schrijver de lezer heeft losgelaten.
Maar deze vorm en dan geen rekening houden met je lezer zorgt denk ik wel voor erg veel afstand.
Verder eens met evil lady hierboven, er komt mogelijk een dag dat je niet meer geassocieerd wilt worden met wat je allemaal beschrijft. En internet heeft een lang geheugen. Wees zuinig op jezelf, ook op je toekomstige.
Lang relaas, solly! 😀
pally · 18 september 2014 op 23:34
Ik denk dat je stuk vooral voor jezelf zaken verduidelijkt en op een rijtje zet en niet voor de lezer. Voor de lezer is het interessant om over die ( voor de meesten) onbekende wereld te horen.
Wat betreft bescherming van je privacy ben ik het eens met de reacties hierboven. Sterkte, de komende weken,
Mien · 19 september 2014 op 07:36
Kleine inkijk met grote impact. Eens met commentaar over schrijfstijl en privacy. De ene is goed de ander wat beter bewaken. Beiden niet verliezen! Ben benieuwd naar je volgende column. :yes:
troubadour · 19 september 2014 op 07:57
Probeer misschien ook eens een stukje te schrijven dat niet over jezelf gaat. Je houdt dan helaas wel rekening met sommige lezers.