Brief aan Jolande Sap

Geachte mevrouw Sap,

Afgelopen week was ongetwijfeld een van de turbulentste weken uit de Nederlandse parlementaire geschiedenis. Niet alleen viel deze week het kabinet, maar de scherven die dat opleverde, werden nog dezelfde week weer geplakt. Ik kan me niet voorstellen dat dat al eens eerder is gebeurd. Dankzij kordaat optreden van Jan Kees de Jager, Alexander Pechtold, Arie Slob en u, staan we er opeens misschien wel beter voor dan een week geleden. De Kunduzcoalitie, tot voor kort een naam met een zure bijsmaak van mislukking, veranderde en passant in een geuzennaam. Hulde! Laat ik beginnen te zeggen dat het goed is dat er een akkoord ligt. Ongeacht de inhoud. Na al onze grootspraak ten opzichte van landen met een te hoog begrotingstekort zouden we natuurlijk episch voor lul staan als we zelf de boel niet rond zouden krijgen. Bovendien zou het wel eens het verschil tussen trippel A en dubbel A kunnen zijn, wat weer een hoop rente op staatsobligaties scheelt. Wát er precies in het akkoord staat, doet veel minder ter zake. Critici hebben volgens mij gelijk als ze zeggen dat de houdbaarheidsdatum ervan, 12 september is.

Is dat erg? Volgens mij niet. Er ligt iets waarmee voorlopig gewerkt kan worden, en na de verkiezingen zien we wel weer verder. Dat is inherent aan een wisseling van de wacht. U onderkende dat en durfde daarom het politieke risico wel aan. Dat risico was voor u, als meest linkse partij van de vijf, natuurlijk het grootst. Ik kan me voorstellen dat een samenwerking met de VVD niet bij al uw leden even lekker valt. Die partij heeft, zeker na de afgelopen anderhalf jaar, het imago het liefst het hele land te asfalteren zodat al hun SUV-rijdende stemmers na het graaien lekker snel van kantoor naar hun belastingaftrekbare villa kunnen rijden.

Met de verlaging van BTW op zonnepanelen drukte u een kleine doch duidelijke stempel op het akkoord, zodat u iets had om aan uw achterban te laten zien. Vervolgens zette u uw handtekening en plots was u een van de redders van Nederland. Een wereld van verschil met de losers Wilders, Roemer en vooral Samsom. Het enige dat Samsom sinds het akkoord heeft gedaan, is huilen als een klein kind dat hij niet was uitgenodigd voor het feestje. Een lekkere binnenkomer als nieuwe lijsttrekker!

U heeft het dus erg slim gespeeld en zowel Nederland als uw eigen partij een zeer goede dienst bewezen. Het maakt de komende periode alleen maar interessanter. Als het lukt de duidelijke scheiding tussen winnaars en losers in stand te houden, zal het u zeker geen windeieren leggen tijdens de verkiezingen.

Weet u wat me best een goed idee lijkt? Een Kunduz-light kabinet. Met VVD, GroenLinks, D66 en CDA. En dan een lekker progressief liberaal beleid gaan voeren. Als jullie nog iets groeien, kunnen jullie de CU namelijk wel dumpen. Ideaal gesproken doet CDA ook niet mee, maar dat is waarschijnlijk iets te veel gevraagd. Bovendien heeft die brave Jan Kees de Jager het ook wel verdiend om nog een keer mee te mogen doen.

Kunduz-light dus. Rutte II. Het kabinet dat na een onderhandeling van 72 uur rond was. Het kabinet dat zich niets aantrok van roeptoeters en losers als Wilders, Roemer en Samsom. Het kabinet dat Nederland met verstandig, op de toekomst gericht beleid, uit de crisis trok. Ik zou er voor tekenen. U ook toch?

Groeten,

Boudewijn.

PS. Deze brief is afkomstig van www.indewaanvandeweek.nl