Geachte heer Van Vollenhoven,

U betoogde vrijdag bij Zembla dat zwaar verslaafden, verstandelijk gehandicapten en psychiatrische patiënten misschien maar geen kinderen zouden moeten kunnen krijgen. De term die werd gebruikt was ‘gedwongen anticonceptie’. U deed de uitspraken die u deed om de discussie over het onderwerp op gang te krijgen. Nou, hier komt ie. Hoewel alle in de uitzending aangehaalde zaken van kindermishandeling natuurlijk door merg en been gingen, druist de oplossing van gedwongen anticonceptie (het woord sterilisatie durfde niemand te gebruiken) in tegen alles waarin ik geloof. Ik ga de discussie natuurlijk niet openen met een Godwin, maar hoe kunnen wij als maatschappij nou bepalen wie er wel en wie geen kinderen mag krijgen? Hoe kunnen we mensen – ongeacht wie – nou zoiets fundamenteels als voortplanting ontzeggen? All animals are equal, but some are more equal than others?

Het onvermijdelijke sliding-scale argument komt ook direct naar boven: waar houdt het op? In Zembla werd het weggezet als een onzinargument maar dat is het niet. Stel dat we dit plan uitvoeren, en het heeft inderdaad lagere kindersterfte tot gevolg, gaan we dan de groep een beetje uitbreiden? We zijn dan gewend aan het idee dat het normaal is om mensen fundamentele rechten te ontzeggen, dus dan kunnen we ook wel alle obese mensen gedwongen aan de pil zetten, of alle rokers, of iedereen met een strafblad of openstaande boetes. Misschien wel iedereen behalve mensen met blond haar en blauwe o… ohnee, dat zou ik niet doen.

Uw argument, waarin u overigens wordt gesteund door specialisten van jeugdzorg en GGZ, is dat de mensen die u noemt, slecht of niet in staat zijn om kinderen op te voeden, met als gevolg mishandeling en sterfte. Jaarlijks sterven in Nederland vijftig van deze kinderen. En als er kinderen doodgaan, dan weet je het wel. Dan moet alles aan de kant. Wie dan moeilijk doet over vrijheden, heeft geen enkel moreel besef.

Maar zo is het niet. With all due respect, een probleem met vijftig doden per jaar is echt een heel marginaal probleem. Hoe dramatisch de individuele verhalen ook zijn. Er sterven jaarlijks 3.213 vrouwen aan borstkanker, die laten allemaal moederloze kinderen achter. Is iedereen die geen geld doneert aan de KWF kankerbestrijding, een kinderhater? Natuurlijk niet. In totaal sterven er elk jaar zo’n 135 duizend mensen in Nederland. Die kunnen we nu eenmaal niet allemaal redden. Wat we wel kunnen doen, is iedereen tijdens het leven in zijn waarde laten, en zoveel mogelijk zijn vrijheid laten behouden.

Deel één van uw missie is geslaagd: de discussie wordt gevoerd. Deel twee – gedwongen anticonceptie wetgeving – gaat natuurlijk niet gebeuren. Ik neem aan dat u dat beseft. Hoewel we met het boerkaverbod een stap in de verkeerde richting hebben gezet, zijn we in Nederland over het algemeen teveel gehecht aan onze vrijheden om dit soort onzalige plannen heel serieus te nemen. Gelukkig maar.

Groeten,

Boudewijn.

PS. Deze brief is afkomstig van www.indewaanvandeweek.nl


4 reacties

Frans · 17 april 2012 op 09:50

Als we kinderen leed willen besparen door ze niet te verwekken, spannen we het paard toch een beetje achter de wagen. Het leven van een ongeboren kind kun je immers niet redden.

Harrie · 17 april 2012 op 14:50

Zembla is dat niet die plaats waar iedereen schipbreuk lijdt? Ik ben er wel eens geweest met mijn ruimteschip. Verschrikkelijke plek.

Ferrara · 18 april 2012 op 17:00

En toch zijn er omstandigheden waarbij je zou kunnen overwegen anticonceptie toe te dienen.

Ik zie haar nog komen, de chronisch psychotische C. zonder vaste woonplaats, we hadden haar al een tijdje niet meer in de opvang gezien. Tot ze zich hoogzwanger meldde. We konden niets anders meer doen dan haar opnemen en zo goed mogelijk begeleiden. Na de bevalling ging haar kindje naar een pleeggezin en C. kwam, om de zoveel maanden, haar injectie halen. Wie haar het kind bezorgd heeft is nooit duidelijk geworden.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder