‘Hallelujah!’ Do you believe in the Lord?
Yeah!, praise the Lord, our Lord, Amen!
Zo stond ik, tussen de gelovigen, op een mooie zondagochtend in Swaziland. De kerk is een houten schuur met planken waardoor je zo de ruimte in kon kijken. De gelovigen hadden bezoekers! Een groep nieuwsgierige mede-reizigers die de twee gespreide armen van een man in een zwart kostuum aanzag als een uitnodiging ‘ kom binnen’. Binnen werd gezongen, geklapt met de handen, armen omhoog en de Hallelujah, praise the Lord! nog meer gezang opleverde.
Hoe anders belijden mensen hun geloof in Nederland. In Barneveld bijvoorbeeld. Bastoon gezang en na het gezang wordt de toorn van de Heer, hun Heer over de hoofden uitgesproken.
Maar niet hier in Swaziland. Mijn ‘preek begon spontaan, alsof ik opeens het licht had gezien. Ik als niet gelovige maar wel op een school met den bijbel de leer had moeten aanhoren. Bidden en gezang. Psalmen leren en de competitie voor het cijfer 10 op het rapport te zien verschijnen. Psalmen en Gezangen: 10 !
‘Jesus is everywhere in our lifes, wherever we go and now here in your beautiful Swaziland’. Amen, Amen Hallelujah, Praise the Lord!
Sir, are you a prayer?, hoorde ik in mijn rechteroor. Ik keek naar rechts en daar stond de man in het zwart. ‘A kind of prayer, sir’
Het gedans, geklap van handen maakte dat ik nog vrolijker werd en weer over geloof ‘and you have always a Lord at your site, even if you are poor! de ruimte inslingerde.
Buiten zei de groep mede rezigers ‘nou nou Ruud, jij kan preken’ dat zou de Koning van Swaziland met zijn 45 echtgenotes moeten horen en je kan direct hier gaan werken als dominee. Hij liegt alsof het gedrukt staat, antwoordde mijn partner. Broodje aap verhaal met pindakaas dat is het, Amen!
0 reacties