Carré

Denkend aan het RTL Carré debat van vanavond, zie ik vooral de shots in de pauzes voor me.
Job die bestookt wordt door een heftig gebarende Diederik Samsom en over diens kaalgeschoren schedel naar een verre einder tuurt.
‘Mijn hemel, waar ben ik aan begonnen’, hoor je hem denken. ‘Ben ik daar nou goddomme 62 voor geworden om bibberend als een havo 5 leerling mondeling examen af te moeten leggen bij een coole RTL 4 babe.
Ben ik daar nou burgemeester voor geweest om hier door een puisterige kakker als onhandige kluns te worden weggezet.
Ben ik daar de politiek voor ingegaan om mezelf in soundbites en gewiekstheden overeind te moeten houden.’

Ik zie Olie B. Roemer uiterst knuffelbaar zijn oneliners door de zaal jongleren. Een man die ik altijd verwar met mijn filiaalmanager van Mac Donalds, iemand van wie ik aan de deur zonder aarzeling elke encyclopedie of stofzuiger zou kopen die hij onder zijn arm droeg.
Ik zie een verbeten JP die, in het nauw gebracht, eindelijk zijn alledaags sexisme etaleert.
‘U kijkt zo lief’, charmeert hij met een grimlach. Het ondoorgrondelijk zwijgen van zijn ondervraagster is dodelijker dan zijn uitglijer.
Ik zie Femke en Geert een grapje wisselen en elkaar verbaal te lijf gaan als de camera weer snort.

Ik zie een rollenspel voor 7 heren en een mevrouw dat zich tot 9 juni op elke zender zal herhalen.
Ik heb nu de try-out en de première bijgewoond, de tournee laat ik aan me voorbijgaan.