Kijk eens Eva, het is natuurlijk prachtig om op een hotelkamer in suggestief tegenlicht een fotoreportage met Bram M. te maken waar de erotiek van afdruipt. Maar je bent journalist, beoogd betrouwbaar boodschapper en dan gaat het om het nieuws en niet om jou.
Wat is belangrijker: het nieuws, of hoe de nieuwsbrenger aan het nieuws is gekomen? Deze vraag lijkt momenteel de gemoederen in Nederland knap bezig te houden. Mij ook. Het verhaal van de negenjarige overlevende van het vliegtuigongeluk in Libië heeft de Telegraaf heel wat abonnementhouders gekost. Het ging er niet om, dat het interview dat Jolande van der Graaf met Ruben gehouden had niet goed genoeg was, nee, het ging om de manier waarop de journaliste aan deze informatie gekomen was.
Jack is een man naar mijn hart. Een man met ballen. Niet alleen in de politiek. Zijn olijke kop lacht me toe vanuit de krant. Hij doet me wat. En ik ben niet de enige.
Och, ik denk dat ik het nu wel kan vertellen en het toch een speeltuin geworden.
Laat ik eerst met een stelling beginnen, die ik in de loop der tijden bedacht heb: Als het in de techniek fout kan gaan, dan gaat het een keer fout.
Sorry. Het spijt me. Mevrouw Oplopers steekt de hele tijd haar vingers in haar oren, en vraagt mij om op te houden met dat ondraaglijke lawaai. Dus ik probeer mijn lachen in te houden. Maar het lukt me niet. De hele tijd als ik denk aan Zijne Excellentie de Staatssecretaris van Defensie, schiet ik in een onbedaarlijke lachbui. Jack de Wipper…
