“De Aftrap”

Een 17 jarige jongen zit eenzaam op zijn kamer, buiten schijnt het zonnetje, overal genieten mensen vrolijk van hun vakantie in het zonovergoten Zeeland. Terwijl iedereen geniet van deze vakantie zit deze jongen daar maar, aan zijn bureau, voor hem een stapeltje papieren en in zijn hand een pen. Af en toe kijkt hij op zijn telefoon, stiekem hopend dat hij vrienden heeft, hij zou het geweldig vinden als iemand smst, maar het blijft stil. Zelfs zijn lieve vriendinnetje vindt dat hij moet leren en zet haar sms stroom stil, daar zit hij dan maar…

Vandaag

Wat een dag vandaag, qua breaking news dan tenminste. Er valt niet tegenaan te rijmen.
Ik werd wakker met Jack – Chucky- de Vries die na een amoureuze stap buiten de gedemilitariseerde zone van het huwelijk – ‘Maar schatje het is niet wat je denkt-‘ voorlopig even in de kazerne uit de gamellen mag fourageren.
‘Nog een extra schepje groene kledder, meneer de Vries?’

Tot op het bot

Een enkele keer kom een bericht tegen in de krant of op het internet welke me tot op het bot weet te prikkelen.

Ik heb het dan niet over de “standaard” berichten.
Overvalletje gepleegd hier, moordje daar gebeurt of Keeshond verwerkt pup bij Whippet ik lig er niet meer wakker van.
Neen, mijn trigger ligt eerder bij berichten als: “Flaporen redden 6-jarige jongen van dood.“
Nog mooier is het bericht: “Man belt 27.000 keer naar hulpdiensten.”

Moet je horen

Vorige week was er een voetbalwedstrijd tussen 010 en 020. Doorgaans een gelegenheid voor een groot aantal oermensen uit beider supporterskampen om hun wederzijdse haat te uiten. Tevens na de missie in Uruzgan hét evenement dat ziekenboegen in no time doet uitpuilen. De KNVB en de gemeente Rotterdam was er veel aan gelegen om het beladen duel eens zonder een afgetakelde Coolsingel, in elkaar getimmerde wijkagenten en psychisch mishandelde scheidsrechters te organiseren. Rotterdam zou er the day after niet wéér uitzien als Bagdad.

Rust zacht, bruggenbouwer!

De hand over hand toenemende verharding in samenleving en politiek. De straatvechtersmentaliteit die steeds meer de kop opstak in de politieke arena. Zaken waar Hans Dijkstal niet gelukkig mee was. Dijkstal was als bruggenbouwer in plaats van schreeuwlelijk niet meer in zijn element in ons parlement. Daarom besloot hij in 2002, na een gevoelige verkiezingsnederlaag van zijn VVD, de actieve politiek te verlaten. Ik heb dat altijd een groot verlies gevonden.