Argentijnse hoer

Even met New York Pizza gebeld: “Goedemorgen, Oplopers hier. Bart Jan Wijsman in de buurt?” Een jongeman antwoordde in slecht Nederlands iets in de trant van dat ze dat niet hadden. Wel was deze week de ‘Double Tasty’in de aanbieding. Daar schoot ik niets mee op, dus ik blafte in de hoorn: “Nee, lamlul, zelfs die Double Tasty-pizza van jullie smaakt -in tegenstelling tot wat de naam suggereert- totaal nergens naar. Ik wil de baas spreken. En snel een beetje.” De verbouwereerde vvvvvmbo’er verbond me in rap tempo door met Bart Jan.

Ontzetting

[i]De Dam, Amsterdam, 4 mei 2010, 20.01 uur. Het is de vooravond van Bevrijdingsdag. Er zijn honderden mensen bijeen en er heerst absolute stilte. Dan gaat er een telefoon. Er volgt een ijzingwekkende schreeuw. Iemand laat zijn koffer vallen. Iemand neemt het woord ‘bom’ in de mond. En honderden mensen vertrappen elkaar om levend weg te komen bij de dodenherdenking.[/i]

5 Mei, vrijheid, blijheid.

Al dagen heb ik er naar uitgekeken; bevrijdingsfestival.
Ik ben wat later op dan normaal, het is immers meivakantie en mijn dochter en ik nemen het ervan. We liggen bijna elke ochtend zo lang mogelijk in bed. Ik om nog wat weg te dromen en zij met een broodje naar z@ppelin kijkend. Heerlijk.

Delirium

Waar zijn ze toch mee bezig? Zijn ze nu echt zo eigenwijs en koppig tegelijk dat ze denken dat het wel goed komt? Hoe durven ze te zeggen dat zij die hun hulp aanbieden dictatoriaal bezig zijn? Wie zijn hun om ons te veroordelen?