Eva

Kijk eens Eva, het is natuurlijk prachtig om op een hotelkamer in suggestief tegenlicht een fotoreportage met Bram M. te maken waar de erotiek van afdruipt. Maar je bent journalist, beoogd betrouwbaar boodschapper en dan gaat het om het nieuws en niet om jou. Ik kan je nu al niet anders meer zien dan op z’n Vermeers in geprononceerd silhouet, terwijl bronstige Bram met twee overhemdknoopjes teveel open ongeduldig op het bed zijn borstharen zit te tellen, of last heeft van een post coïtale dip. Groot gelijk dat je met zijn creditkaart de PC Hooft wil plunderen, maar niet als je onafhankelijk journalist bent en een spraakmakend programma gaat presenteren.
‘Ik zie je borstjes’, kon nog net, maar écht naar je luisteren zelfs als je bij het Journaal vanaf nu weer vroege ochtenddienst hebt…
Er kleeft teveel glamour aan. Het wachten is op de alles onthullende Playboy shoot. De rioolkrantjes liggen al te loeren achter je vuilcontainer. En het is voor hem de tigste keer hoor Eva, dat je niet denkt dat je hem hebt. De eerste en de tweede Miep inclusief de stagiaire werden al buiten zijn befje gekieperd en over een paar jaar – of eerder- slaat de volgende mid life toe. Spreek hem dus vooral niet tegen, hoezeer hij ook nu ook plotseling van intelligente vrouwen schijnt te houden. Bram scoort wat hem voor de voeten komt.
En dat je daar een mooie loopbaan voor opgeeft, onbegrijpelijk. Vooral na die prachtige reportage over Veteranendag in Apeldoorn. Top was dat.
Je hebt het talent en de potentie en dat geef je allemaal op voor een man met de charme van een belegen jeune premier uit de amateur toneelclub van Zwiggelte.

Nou ja, op de wáre liefde dan maar, dit keer.
Want het moet ’t wel waard zijn allemaal, tóch?.