Van Gogh, Moslims en zelfcensuur

“De klanten bij de Dirk van den Broek zijn wel een stuk lelijker dan bij de Albert Heijn”, was een zinsnede uit een artikel dat een krantenjournalist had geschreven over het succes van de eerstgenoemde prijsafbraaksupermarkt. Ik kom behalve bij de Albert Heijn ook regelmatig bij de Dirk, dus ik voelde mij danig op mijn pik getrapt. Maar toen ik de eerstvolgende keer bij de prijsvechter in kwestie mijn boodschappen deed, keek ik eens kritisch om mij heen. En verdomd, die journalist had wél gelijk. De klanten hadden voor het merendeel iets armoedigs, de vakkenvulsukkels maakten een slome indruk en de kassaneuksters, eh, ik bedoel caissières, blonken uit door hun fletse, dommige uitstraling.

Mevrouw De Moslima

“Had ik jou wat gevraagd?”, gilde de moslima totaly out of control naar me. Ik kijk haar verbaasd aan. Eerlijkheidshalve moet ik hier negatief op antwoorden, maar herhaalde ik: “Ik geloof dat je die oude mevrouw verkeerd begrepen heb, hoor”probeerde ik haar nog vriendelijk duidelijk te maken, wijzend op de vrouw in haar invalidenwagentje die heel beduusd en verward naar het tafereel keek, waar ik onvrijwillig deel uit maakte.

Stoomcabine

Sinds we naar een appartement zijn verhuisd, hebben we geen sauna meer in onze eigen woning. Ik mis ‘het hete hok’ enorm, maar kennelijk niet genoeg om daar een kamer of garage voor op te offeren. Wel bezoek ik buitenshuis elke sauna die haar deuren gastvrij voor mij opent en ik vind een saunabad een weldaad voor lichaam en geest.

Postlator

Onze wijk wordt overspoeld door hobbyisten. Ze vormen een hecht clubje en om dat te benadrukken, stemmen ze hun kleding op elkaar af. Je pikt ze er zo tussenuit. Ook duwen ze eenzelfde soort karretje voor zich uit. Een rollator, maar dan eentje met fietstassen erop gemonteerd. Het zou zomaar het beste idee van Nederland kunnen zijn, maar ik heb het uiteraard gewoon over de postbozorgers van TNT.

Bromsnor en de Black Bandana Crew

Even met de politie gebeld: “Goedemorgen, Oplopers hier. Hoofdcommissaris Meijboom in de buurt?” De telefoniste vroeg mij, wat ik van deze gezagsdrager wilde. Ik antwoordde haar dat ik een vertrouwelijke kwestie met hem wilde bespreken, waarop de vriendelijke jongedame in hysterisch gelach uitbarstte. Ze vroeg mij of ik wel besefte dat ik mij bij de politie op erg glad ijs begaf als ik een vertrouwelijke kwestie aan de orde wilde stellen. Goedgemutst antwoordde ik: “Jazeker, dat is nou precies de reden dat ik even bel. Ik weet dat alles wat ik tegen jullie zeg waarschijnlijk vandaag nog op straat ligt, zelfs als je met Meld Misdaad Anoniem belt. Ik houd daar goed rekening mee, dus mij kan niets gebeuren.” Prompt werd ik doorverbonden met de hoofdcommissaris.