Nou we zijn ook dit jaar weer in de race voor één van de podium plaatsen van de jaarlijkse, wereldwijde verkiezing: ‘Mongolen land’ Verleden jaar deden we ook al mee, omdat we een partij die als lijstrekker een dode narcistische homofiel had, anderhalf miljoen stemmen hadden gegeven, dit jaar gaan we voor de hoofdprijs door het allemaal maar oke te vinden dat twee lesbo’s een kloon baby krijgen in ons o zo (te) liberale land.
Hij rukte zijn kunststof zak open en zoog met gulzige halen zijn mond vol. Zijn adamsappel schoot heen en weer: hij slikte het door! Hij rolde het strak op tot een smalle koker, perste tot de laatste druppel opwelde en likte die op.
De nieuwe politiek die ons beloofd werd door Pim Fortuyn heeft in ons land al vele slachtoffers gemaakt. Op het uitpuilende bal der gecorrumpeerden viel een nieuwe danspartner te bewonderen: Eduard Bomhoff. Glimmend van pret, als een schooljongen die net de pot met knikkers gewonnen heeft, zat hij bij Paul Witteman aan tafel, genietend van alle aandacht die hij twee maanden had moeten missen.
Amsterdam, december 2002
Beste Bibi en Mark. Jullie kennen mij niet, maar ik wil jullie – een beetje laat misschien – prettige kerstdagen toewensen. Namens jullie kennissen die ons een kaartje stuurden. Eigenlijk hebben ze ons helemaal geen kaart gestuurd, maar we ontvingen hem wel. Je moet weten dat een correcte postcode op de enveloppe geenszins betekent dat hij in de juiste brievenbus belandt.
