Job Cohen

Gistravond iets teveel koffie gedronken waardoor de slaap geen vat op mij kon krijgen. Al draaiend van de ene op de andere zij raak ik in een soort van halfslaap wat mij het gevoel geeft iets werkelijk te beleven waarvan je eigenlijk zeker kan zijn dat het niet zo is. Plotseling bevind ik mij in een ruimte waar mensen al nippend aan een glas droge witte wijn vriendelijk met elkander keuvelen en ontwaar in de verte een ietwat kalende man, die met een minzame glimlach op z’n gelaat, het schouwspel op enige afstand gadeslaat. Een man met gezag lijkt mij, en begeef me richting deze persoon onderwijl mijn arm uitstrekkend om de voorbij schuivende ober van een glas bubbels te verlossen.

Nederland is vol!?

Ja hoor het is weer begonnen, de politiek.
Zo tegen de verkiezingen aan beginnen ze allemaal als gekke aan hun imago te werken, dat is ook wel nodig zoals ze zich gedragen hebben sinds de vorige verkiezingen.

Metafysische verklaring van fenomeen Pim Fortuyn

“U kunt daar wel zo stoer als een macho staan, maar u weet niet wat ik ga zeggen” zei toenmalig
tweedekamervoorzitter Jeltje van Nieuwenhoven eens
tegen een paar kritische mannelijke parlementariers. “Okay…” moet iets of iemand toen ergens gedacht hebben, “als de Nederlandse volksvertegenwoordigers-dus in feite
het Nederlandse volk zelf-worden aangevallen op hun mannelijkheid op het moment dat ze hun redelijke kritiek op de paarse regering willen uiten, dan stuur ik nu homo Pim op mevrouw de voorzitter af.”