Een moment hang ik los van mijn fiets in de lucht. Vertraagd dringen de beelden mijn bewustzijn binnen. Het verbrede trottoir dat zich in de bocht van de Oudenoord voor de ingang van de Gamma bevindt. De bevroren sneeuw met grijze gaten, blootgelegd door de beginnende dooi. Menselijke gestalten die Lees meer…
Het allerliefste wil ze een katje, maar het wordt een kanariepietje. In het verzorgingshuis waar zij woont zijn alleen gekooide dieren toegestaan. Het is zo’n mannetjesgeval, want hij moet wel kunnen zingen. Makreel wordt zijn naam. ‘Omdat Panter zo dol was op makreel.’ Panter is haar overleden kater. Makreel huist Lees meer…
Via de snackbar fiets ik door naar de Koediefstraat. Koud binnen steekt Theo zijn hand uit naar de mijne. Niet om deze te schudden, maar uit gretigheid naar zijn maandelijkse traktatie; een nasischijf. De langst liggende uit de Febo-automaat, want hij is gek op die maximale rotting van het vet in de Lees meer…
Nog maar 70 jaar geleden, de beelden hebben zich diep in mij geëtst. Wat is tijd als je films als Night Fall of de onvoltooide nazipropaganda uit het getto ziet. Documentaires van de afgelopen dagen op NPO2 , waar ik liever niet naar wilde kijken, maar vond dat ik dat Lees meer…
‘Wow, Maartje, wat een feestmaal’ ‘Zelden zulk gewillig vlees gezien, Ben.’ Als alleenstaande, werkende moeder kom ik altijd tijd tekort. Door de drukte vergeet ik vaak om naar mijn lichaam te luisteren en zie koutjes en beginnende griep over het hoofd. Soms weken, soms maanden. ‘Waar gaan we beginnen?’ ‘Oh, Lees meer…
