We zitten op de bus. Mijn drie maanden jonge prinsesje en ik gooien elkaar onbetaalbare glimlachjes toe. Tegenwoordig is glimlachjes gooien mijn lievelingssport maar beter slapen doe ik er helaas niet van. “Wat een mooie kinderwagen,” hoor ik opeens iemand zeggen. Het is de meneer die eruit ziet als de lieve opa Lees meer…
Het is al enkele dagen geleden en toch is het ritje met de fiets doorheen het bos me bijgebleven. Ik was alleen, er waren geen storende elementen in mijn denken. Was dat de voornaamste bron tot een overdreven nostalgische blik op moeder natuur? Er was beslist meer. Het was bijna Lees meer…
Het is een uur of half zeven in de ochtend. Terwijl ik mijn eerste kop koffie inschenk in het verder nog slapende huishouden zie ik buiten een vader tegen de wind in fietsen met zijn zoontje achter op. Voor hen is de drukke dag reeds begonnen. Zijn vader heb ik Lees meer…
Amper een maand geleden. De verpleegster kijkt ons stralend aan. “Hoe zullen jullie haar noemen?” Ze weet nog niet waar haar naam vandaan komt maar ze past bij haar als mozzarella bij pizza. Als Jules Destrooperkoekjes bij een regendag en als Jacques Brel bij vakantie. Op school zullen er juffen vragen Lees meer…
Geschokt ben ik. Door het nieuws over burgervlucht MH-17 die door een luchtafweerraket zo abrupt tot een einde is gekomen. Ik probeer mij de laatste gedachten voor te stellen van al die slachtoffers die door de impact van de raket niet op slag zijn gedood of bewusteloos zijn geslagen en Lees meer…
