VC-Kees Schilder

Henk-Jan! Als ik een bril zie moet ik schijten

Naar wie ik soms, met een mengeling van afgrijzen en verwondering kijk, is Henk-Jan Smits. Van beroep: jurylid!
Hoe word je zoiets: ‘Zeg jongen, weet je al wat je wilt worden later?’
‘Ja, pap. Jurylid.’
‘Jurylid, jongen? Wat voor opleiding heb je daar voor nodig?’
‘Gewoon, pap. Een diploma afzeiken en een zonnebril op je hoofd.’
‘Nou, jongen, dan heb je in jouw geval alleen maar een zonnebril nodig.
En als je eenmaal een jurylid bent, wat doe je dan voor de kost, jongen?’
‘Dan zeik ik af, papa.’

Door Kees Schilder, geleden

Vrouwvriendelijke dozen

Soms lees ik die shit wel eens. Die shit waar je niet om gevraagd hebt en toch binnenkrijgt op je emailadres. Dat je anti-spam hebt maakt niet uit. Binnen komt het toch.
Vandaag een reclame over massage:
Pedicure, schoonheidsspecialiste en massage aan huis. Voetverzorging en schoonheidsbehandeling of een klassieke of hotstone massage. Wanda komt naar u toe.
Bel voor een afspraak.

Door Kees Schilder, geleden

Always look on the bright side of life

Zit met mijn medewerker, meneer Froc, in de auto op weg naar een klus in Putten voor ons onderzoeksbureau.
“Het criminele centrum van het universum,” zoals meneer Froc, Putten noemt. Zelf zou ik het liever het gristelijke centrum van het universum noemen wat overigens hetzelfde is maar dat terzijde.
Op dit moment staan wij stil in een file.
‘Waarom staan wij stil?,’ vraagt meneer Froc.
‘Omdat er een ongeluk is gebeurd, vòòr ons.’
‘Ongeluk? Het is maar hoe je het bekijkt.’

Door Kees Schilder, geleden

Ga eens bij jezelf naar binnen

Ontspannen loop ik de yogazaal binnen. Voor de tweede keer. Vorige week voor het eerst.
Voor een meditatie cursus.
Twee leraren staan zachtjes te praten. Eén van de twee ken ik van vorige week. De ander is kennelijk nieuw, vorige week was het een andere leraar. Dus stel ik mij voor.
‘Wij kennen elkaar al hoor’, zegt hij lachend. Dan herken ik hem ineens. Hij heeft een volledig kaal hoofd. Vorige week hing het haar nog op zijn schouders. Misschien teveel gemediteerd.

Door Kees Schilder, geleden

Blik op een gedegen analyse

In het park staat een bankje. Zo’n bankje voor mensen die geen haast hebben. Die de tijd nemen even naar de bomen in bloei te kijken. Niets voor mij, maar toch ga ik even zitten.
Naast de bank een vuilnisbak waar nooit iemand iets ingooit. Behalve in deze. De vuilnisbak is tot de rand gevuld met lege bierblikjes.
Rondom de bank, natte papiertjes, half vergane kartonnen bekertjes, nog meer blikjes.

Door Kees Schilder, geleden