Henk-Jan! Als ik een bril zie moet ik schijten

Naar wie ik soms, met een mengeling van afgrijzen en verwondering kijk, is Henk-Jan Smits. Van beroep: jurylid!
Hoe word je zoiets: ‘Zeg jongen, weet je al wat je wilt worden later?’
‘Ja, pap. Jurylid.’
‘Jurylid, jongen? Wat voor opleiding heb je daar voor nodig?’
‘Gewoon, pap. Een diploma afzeiken en een zonnebril op je hoofd.’
‘Nou, jongen, dan heb je in jouw geval alleen maar een zonnebril nodig.
En als je eenmaal een jurylid bent, wat doe je dan voor de kost, jongen?’
‘Dan zeik ik af, papa.’ Als ik die Henk-Jan Smits achter die jurytafel van Idols, of God mag weten wat voor ander imbeciel talentenjachtgedoe, zie zitten valt mij meteen dat vermoeden van intelligentie op in die blik in zijn ogen. Let wel; “vermoeden van!’
Want door het feit dat hij continue met een zonnebril op zijn pan zit, blijft het bij een vermoeden.
Het is toch merkwaardig dat een volwassen vent, zittend achter een jurytafel, om elf uur ‘s avonds, terwijl er in de wijde omtrek geen zon valt te ontdekken, met een zonnebril op zijn hoofd blijft zitten?
En als hij hem dan nog op zijn neus zet, soit! Maar nee hoor, heer Smits zet hem boven op zijn haar. Je zou dan gaan denken, heeft dat haar ogen dan? En schijnt de zon daar fel in?
Maar nee, ook dat is niet het geval.

Wat mij ook zo intrigeert, is de vraag of die Henk-Jan die bril ook ophoudt als hij gaat poepen. Of pissen. Of neuken ..
Zit zo’n bril dan niet in de weg vraag je je toch af. Ik bedoel, dan ligt die mevrouw Smits klaar om onze Henk-Jan te ontvangen, komt ons jurylid volledig naakt de slaapkamer binnen maar met die zonnebril nog op. Kom je dan nog klaar als mevrouw Smit zijnde?
En gaat die Henk-Jan, na de al dan niet geslaagde daad , dan aan de kaptafel zitten om mevrouw Smits te trakteren op een krachtig juryrapport.
‘Zo, mevrouw Smits, dus u denkt dat u kunt neuken? Als ik u was zou ik eerst eens aan uw ritmegevoel gaan werken want dat leek nergens op. En dat spreiden van uw benen was ook al niet je dat. Heeft u al eens een particuliere neukclinic overwogen?’

En dan dat eeuwige begin van een vals grijnsje natuurlijk vanonder die nog steeds op zijn kop staande bril.
Dat neerbuigende en smalende. Ik zou dat wel eens willen zien in de slaapkamer van de Smitsjes Het enige dat hij nog omhoog krijgt is die zonnebril. De rest hangt er als een afgewezen kandidaat futloos bij.

Kortom, als een brilGod zit Henk-Jan op de troon en zeikt wie hem ook maar voor de voeten loopt, de hemel in of de hel.

Aan het kijken naar Henk-Jan heb ik nu een merkwaardige tic overgehouden. Zodra ik een bril zie moet ik schijten.