Te korte lange broek en bretels. Dan weet je het wel. Dat moet hem van Kelder zijn.
Jort Kelder.
Hij was vroeger hoofdredacteur van het blad Quote. Tegenwoordig valt hij ons lastig met melige televisieonzin. Van 2001 tot 2008 neukte hij Georgina Verbaal die op haar beurt, achter Jort’s bretels om, er niet mee zat om een beurt te ondergaan van mannen die noch Jort noch Kelder heetten.
Hebben alleen vrouwen som last van hun stoelgang? Als ik die grappenmakers van Activia moet geloven wel. Als ik mijn eigen stoelgang van de laatste dagen analyseer niet!
Het loopt me de laatste dagen bepaald niet dun de broek uit dus wat doe je dan?
Tv kijken!
Wat moet ik mij bij een stadscommando voorstellen. Het schijnt een uitvinding van Wilders te zijn. Zie je het al voor je? Zo’n gedresseerde randdebiel met camouflagekleding en een, in boomtakken wegwerkte, helm die met een granaatwerper in de aanslag in Sexbierum, Appingedam of Moddergat rondsluipt op zoek naar een illegale allochtoon.
Als ik de deur uitloop, op weg naar mijn stamkroeg, kom ik mijn buurman Mohammed tegen. Hij staat zijn auto in te laden.
‘Op vakantie, Mo?,’ vraag ik.
‘Eh, nee. Ik ga naar Marokko. Voorgoed denk ik. Straks word ik hier toch weggejaagd.’
‘Nou, niet zo somber, Mo. Die Wilders heeft nog niet gewonnen hoor.’
‘Nee, maar wat denk je zelf…’
Hoewel ik een groot supporter en aanhanger van weernietman Piet Paulusma ben -posters met zijn imposante gestalte hangen kamerbreed in mijn douchecel- kijk ik ook graag naar de Belgische weervrouw. Al was het maar vanwege die geweldige taal.
Zit ik net mijn hororscoop voor 2010 te lezen, komt mijn medewerker, meneer Froc binnen.
‘Aan aan het werk, meneer Schilder? Dat zou de eerste keer zijn dit jaar. En gezien de datum van vandaag, meteen ook de laatste keer, vrees ik.’
‘Niet zo brutaal, jochie, ik ben met mijn hororscoop bezig. Daar geloof ik in.’
‘Echt waar? En wat staat er voor mij op het programma?’
‘Wat is je sterrenbeeld dan, meneer Froc?’
‘Steenbok.’
Soms denk ik dat ik alles begrijp en kom er dan achter dat ik niets begrijp.
Neem nou, Rob Oudkerk, uitvinder van het woord Kut-Marokkanen. Oudkerk is tegenwoordig lector “leefstijlverandering bij de jeugd”. Verbonden aan de Haagse Hogeschool is zijn belangrijkste missie: het terugdringen van overgewicht bij de jeugd.
De man waar ik voor thuis blijf als hij op tv komt is Amerika deskundige Maarten van Rossem. Na de aanslagen op de twintowers werd hij niet meer uitgenodigd voor tv programma’s.
En dat alleen maar omdat hij zei, dat de aanslagen niet het begin van de Derde Wereldoorlog inluidden. Dat hij achteraf grotendeels gelijk kreeg ontlokt hem soms een grimlachje. Zijn manier van schaterlachen.
Naar wie ik soms, met een mengeling van afgrijzen en verwondering kijk, is Henk-Jan Smits. Van beroep: jurylid!
Hoe word je zoiets: ‘Zeg jongen, weet je al wat je wilt worden later?’
‘Ja, pap. Jurylid.’
‘Jurylid, jongen? Wat voor opleiding heb je daar voor nodig?’
‘Gewoon, pap. Een diploma afzeiken en een zonnebril op je hoofd.’
‘Nou, jongen, dan heb je in jouw geval alleen maar een zonnebril nodig.
En als je eenmaal een jurylid bent, wat doe je dan voor de kost, jongen?’
‘Dan zeik ik af, papa.’
Soms lees ik die shit wel eens. Die shit waar je niet om gevraagd hebt en toch binnenkrijgt op je emailadres. Dat je anti-spam hebt maakt niet uit. Binnen komt het toch.
Vandaag een reclame over massage:
Pedicure, schoonheidsspecialiste en massage aan huis. Voetverzorging en schoonheidsbehandeling of een klassieke of hotstone massage. Wanda komt naar u toe.
Bel voor een afspraak.
Zit met mijn medewerker, meneer Froc, in de auto op weg naar een klus in Putten voor ons onderzoeksbureau.
“Het criminele centrum van het universum,” zoals meneer Froc, Putten noemt. Zelf zou ik het liever het gristelijke centrum van het universum noemen wat overigens hetzelfde is maar dat terzijde.
Op dit moment staan wij stil in een file.
‘Waarom staan wij stil?,’ vraagt meneer Froc.
‘Omdat er een ongeluk is gebeurd, vòòr ons.’
‘Ongeluk? Het is maar hoe je het bekijkt.’
Ontspannen loop ik de yogazaal binnen. Voor de tweede keer. Vorige week voor het eerst.
Voor een meditatie cursus.
Twee leraren staan zachtjes te praten. Eén van de twee ken ik van vorige week. De ander is kennelijk nieuw, vorige week was het een andere leraar. Dus stel ik mij voor.
‘Wij kennen elkaar al hoor’, zegt hij lachend. Dan herken ik hem ineens. Hij heeft een volledig kaal hoofd. Vorige week hing het haar nog op zijn schouders. Misschien teveel gemediteerd.