Middernacht gedachtes

Het liefst schrijf ik op dit soort momenten. Een willekeurige vrijdagavond waar mensen elkaars geslachtsdeel in hun mond nemen, een sigaret tussen hun lippen stoppen, een alcohol bevattend drankje naar binnen slurpen of in diepe slaap liggen, omdat ze denken dat het normaal is om op zaterdag te werken en dus nu al op dit absurd vroege tijdstip te slapen. Het is twaalf uur geweest, de nacht verschijnt op het toneel. De mensen leven en ik schrijf. Het meest grote verschil is de actie en de gedachte. Denkende mensen leven te weinig en denken teveel. Levende mensen leven teveel en denken te weinig. Aan jou om uit te maken welk mens je wilt zijn of al bent.

Boerenkool met worst

Laatst kwam ik een vrolijke jongeman tegen die op een boerderij woonde. Klaas heette hij. Zo’n typische boeren naam die geen verder commentaar nodig heeft. Wijs mij een Klaas aan en ik wijs zijn bijbehorende boerderij. Mocht hij er niet wonen, dan is het toevallig een poedel die Klaas heet en in een klein flatje is beland bij een blinde vrouw die haar poedel gebruikt als deurmat voor in de strenge winters.

Onbereikbaar

Een hoofd maakt mij wakker dat iets zegt wat niet noemenswaardig is. Typisch zo’n hoofd die je er meteen wilt afbijten om het lichaam uit zijn lijden te verlossen. Hij is in de veronderstelling dat ik hem niet versta, de zot. Behandeld me als een stuk vlees. Ik, een stuk vlees? Ik ben ook nog eens bijzonder intelligent en de liefheid zelve, maar daar zal hij nooit achter komen. Mijn taal zal altijd anders zijn en waarschijnlijk ook altijd blijven.

Aubergine

Ze wandelde door een verlaten bos. Enkele boskonijntjes en boskaboutertjes daargelaten. Want een bos zonder konijnen en kabouters kan natuurlijk niet. Dan zou het teveel op een echt bos gaan lijken en dat kan niet. Dat mag zelfs niet. Want nu, nu is niets meer echt.