Cholesterolpolitie

Geloof het of niet, onze supermarkt zoekt nieuwe wegen om tot een nog hoger irritatiegehalte te komen. Tegelijkertijd probeer ik mijn irritatiegrens wat op te rekken. En ik kan je melden dat, wat dat betreft, de rek bij mij eruit is. De supermarkt gaat op de medische toer! En waarom ook niet, zal de bedrijfslijer gedacht hebben. De Hema verkoopt ook gas dus waarom zou de supermarkt geen medieboer worden. Managing by fooling around, anders kan ik het niet noemen.

Sta je eerst in de rij voor de kassa, soms meer dan twintig minuten vanwege familiaire onderonsjes van de caissières met bevriende klanten, dan wordt van je verwacht dat je na het afrekenen wèèr in een rij gaat staan. Deze keer om je cholesterol te meten.
Zo staat het op een poster aan de muur: “laat nu GRATIS uw cholesterol meten bij uw supermarkt”
Ik zweer het je.Het staat er echt. En onder de poster staat een tafeltje met een doos die de cholesterol- stand opneemt van Godweethoeveel klanten.
Het onbegrijpelijk is, dat die klanten die net nog stonden te zeiken omdat ze zo lang voor de kassa moesten wachten, nu vol geduld op hun cholesterolprikje staan te wachten.
Alsof Sinterklaas cadeautjes staat uit te delen aan een stel gremlins.
Alhoewel, zo onbegrijpelijk is het niet want het is gratis! Als er had gestaan: “laat nu uw benen GRATIS amputeren”, dan had er ook een wachtrij gestaan.

Na mijn boodschappen afgerekend te hebben loop ik langs de opeengehoopte rij cholesterolkandidaten en eindig bij het tafeltje waar dokter Doos met een prikkertje in de weer is bij een klant. Op het display van de prikker verschijnt het cijfer negen en dokter Doos kijkt verschrikt.
‘Oei, Godallejezus!’, roep ik luid. ‘Een negen op de schaal van snikkel!’
De klant kijkt mij dodelijk verschrikt aan.’Eh..kan dat kwaad?’, piept hij benauwd?
‘Dat zou ik denken’, roep ik fronsend. Om te beginnen zou ik die dozen eieren daar in uw boodschappentas maar terugzetten in de winkel. En dan die homp biefstuk! Als u zo blijft doorgaan, geef ik u nog een week en..’
Dokter Doos is intussen opgestaan en vraagt met haar handen in haar zij wie ik dan wel ben.
‘Ik ben van de Cholesterolpolitie’, zeg ik terwijl ik vaag mijn bibliotheekpas heen en weer zwaai. ‘Ik onderzoek de cholesterolmaffia in dit land. Bent u arts?’
‘Eh…nee, maar dat is niet verplicht en normaal gesproken ben ik hier caissière en…
‘Niet verplicht?? Caissière?? Dus u denkt zomaar even als leek de nietsvermoedende klanten van een supermarkt de stuipen op het lijf te jagen met torenhoge cholesterolcijfers? Waar denk jij eigenlijk mee bezig te zijn. Ga, Goddomme als een speer achter je kassa zitten, ja!’

Intussen is er een opstootje ontstaan en alle klanten verdringen zich om deze onverwachte sensatie op een cholesterolgevulde donderdagmiddag.
Plotseling staan er de bedrijfslijer en de assistent-assistent-assistent bedrijfslijer om mij heen die het opgeklopte sfeertje trachten te bezweren. Tevergeefs! Het hek is van de dam en de klanten beginnen te tieren en opgewonden verwensingen te debiteren.
In de algehele verwarring maak ik mij uit de voeten. Opwinding is slecht voor mijn cholesterolgehalte. Nog even en de cholesterol spuit aan alle kanten over de zakken andijvie, de dozen negerzoenen en diverse andere cholesterolverhogende sluipmoordenaars die her en der om het tafeltje van Dokter Doos staan opgesteld.

Af en toe ben ik echt niet helemaal goed snik. Kan iemand mij een potje met van die roze pillen brengen…?