Comploeteren

Hoera, ze doet het weer!
Nadat mijn computer was gecrashed is ze 1) gepamperd, gevoed en gepimpt. Ze heeft antivirus injecties gekregen en een leger poortwachters, want niet iedereen mag natuurlijk zomaar digitaal binnenvallen. Het poortwachtersysteem is voorzien van een multiple choice vragenlijst. Deze moet ik elke dag beantwoorden bij het aanzetten. De antwoorden bepalen, of ik mijn computersessie mag voortzetten en wat ik mag doen. Eén verkeerd antwoord en e-mailen kan ik vergeten. Een van de vragen luidt: “Do you like to act as a server?” Steevast antwoord ik van niet, ik ben niet van de bediening. Prompt kan ik geen mail meer versturen. Toen ik de volgende keer op “ja” drukte, schakelde de computer zichzelf spontaan uit.

Soms installeert ze iets vanzelf, gaat dan weer uit en begint opnieuw. Natuurlijk altijd als ik aan het schrijven ben, midden in een briljant bedachte zin. Ik geloof niet dat ik deze manier van computeren lang volhoud. Zij heeft een lange adem, ik niet.

Office 2007 is ook even wennen. Even snel mijn gedachtenspinsels op papier zetten lukt niet meer. Tegen de tijd dat ik eindelijk een blanco bladzijde heb geopend, ben ik de tekst in mijn hoofd kwijt. Vertrouwd gekleurde knoppen zijn vervangen door slimme schermpjes. Als ik eindelijk toe ben gekomen aan het opslaan van tekst, dan gaan ineens de lettertjes anders, of het document gaat uit beeld. Mijn schrijfsel is weg, zonder eerst in de prullenbak te belanden.

Mijn gepruts met de computer doet me denken aan een van de dokters, met wie ik ooit heb gewerkt. De computer was niet echt “haar ding”. Ooit vroeg ze mij midden in haar drukke spreekuur of ik haar “nieuw” even kon terugvinden. Niet alleen moest ik uitvinden wat “nieuw” was, hoe ik dat kon terugvinden moest ik ook bedenken.

Toen ik haar computer onderzocht, bleek dat ze geen nieuw E-mail bericht meer kon aanmaken. Kwestie van een verkeerde operatie, die ze op de werkbalk had uitgevoerd. Gelukkig kon ik het snel terug goochelen én definitief vastpinnen. Dokter zal zich wel eens hebben afgevraagd hoe het kon gebeuren, dat er niets meer te opereren viel in haar computer.

Mijn “nieuw” in de zin van nieuw stukje tekst, is vandaag ook weg. Vertrokken, richting Noorderzon. Vreemd, alles in mijn computer is nieuw, dan zou ik het toch moeten vinden. Eigenlijk was ik meer het oude kwijt. Maar als ik daar lang over ga denken, begrijp ik het helemaal niet meer.

1) Ik beschouw mijn computer van de vrouwelijke kunne. Zij heeft namelijk net zoveel kuren als ik, ook V.