Mensen maken fouten. Dat is een feit. Als men dat ontkent heb je daar gelijk fout nummer één. Waarom vast blijven houden aan de fouten die je maakt als je het net zo goed weg kan zuipen en vergeten!? Dat is wat wij gister avond deden. Nog steeds in shock van de grote verpesting bij Mr. LL plofte ik gister op de bank met rosé in aanslag. Al snel stonden de meiden aan de deur. Vierenhalf uur, vijf flessen rosé, één fles wodka en twee pakjes sigaretten later had iedereen de slappe lach. Het huis was een rommel, flessen en peuken overal op de grond en het stond zo blauw dat ik de tv niet meer kon zien.

Toen iedereen rond een uur of 4 was vertrokken dacht ik na over wat ik over zou willen doen, en hoe ik het over zou willen doen. Ik dacht na over fouten met vriendjes, fouten die ik thuis had gemaakt, en fouten in het algemeen. Op dit moment, was en is er niets wat ik daar van over zou willen doen. Drie maanden geleden liep de tweede poging op een relatie met mijn ex totaal de mist in. Op dat moment, een wereld ramp! Drie dagen het daglicht niet gezien, drie dagen niets anders dan pannenkoeken gegeten, en drie dagen niets anders gedaan dan de titanic kijken en Celine Dion luisteren. Daarna was ik genezen en vier weken later was ik het vergeten.

Op het moment van het drama lijkt het alsof de liefde de tijd expres langzamer laat gaan, alsof dagen weken duren en alsof denken aan iets anders onmogelijk is. Maar hoe ik er nu voor sta bij Mr. LL (niet zo best, laten we zeggen een -2 op schaal van 1 tot 10) is momenteel verschrikkelijk. Maar hoe zou het zijn, over vier weken als ik hem weer gezien heb (wanneer ik hem natuurlijk straal negeer “ik ben er niet, ik ben er niet, ik ben er niet”) en als het officieel van zijn én mijn kant over is? Is het de moeite waard om vast te blijven houden aan je fouten? Is het de moeite waard, om te wachten op een tweede teleur stelling? Waarom niet nu meteen je fouten vergeten en weer door gaan alsof het nooit gebeurd is?

Het beste, op dit moment, ís door gaan en doen alsof het nooit gebeurd is. Mr. LL nooit meer bellen/sms-en en zijn telefoon nummer voor nood oproepen verwijderen. Maar elke keer, wanneer mijn vinger op het knopje: VERWIJDER staat, klap ik mijn telefoon weer dicht.
Een acuut einde er aan maken lukt dus niet. Dus probeer ik het op de omweg manier. Een grote schoonmaak, de kussens wassen waar zijn luchtje nog op zit, de inrichting veranderen zodat ik geen flashbacks meer kan krijgen waar we tegen aan stonden, waar we aan het zoenen waren, waar hij me optilde etc. En als finishing touch, een (ja alweer) girls night out. Alleen weet ik niet of dat zo’n goed plan is. Onder invloed van een zeer sterke hulp genaamd “wodka” ga ik soms stomme dingen doen. Neem nou de laatste keer, toen belandde ik in bed met Mr. LL’s beste vriend.
Ik word zelfs zo wanhopig om hem te vergeten dat ik een jongen heb gebeld die ik eigenlijk niet zou moeten bellen. De laatste date die we hadden was perfect. Eerst een film kijken, daarna samen koken, kaarsjes erbij, wijntje erbij. Het was zo romantisch dat ik er bijna van moest kotsen. Na het eten wilde ik uit buiken en boeren laten op de bank, wat natuurlijk ontzettend ongepast is. Dus plofte ik weer in zijn armen om de film af te kijken. Toen hij me zoende, en mijn haar uit mijn gezicht streek exact zoals Mr. LL dat deed, was het enige waar ik aan konden denken Mr. LL, Mr. LL, Mr. LL!

Eigenlijk kan ik de echte reden waaróm ik Mr. LL zo leuk vind niet bedenken. Hij drinkt bier, hij gaat springen op het liedje “gold digger” hij is niet leuk als hij dronken is, hij flirt met mijn vriendinnen, hij zoent een meisje voor mijn neus, en hij is verre weg van het type waar ik op val. Maar waarom maakt al die stomme dingen hem dan zo verdomd interessant? Is dat weer een van de grapjes van de liefde? Zou dat een deel aan iemand zijn, wat hem of haar interessant maakt? Is de combinatie van het onweerstaanbare afwijkende type met de onbereikbaarheid de ultieme lust, haat en liefde in één? Wanneer raakt de liefde uit gespeelt en geeft ze toe aan de volhouder, genaamd IK?

Ik denk dat je altijd wel kan na blijven denken over “wat als“ en “had ik maar nooit“. Maar aan het eind van de dag, week, maand, het jaar zul je toch tot de conclusie komen dat je geleerd hebt van je fouten. Dat het misschien, heel misschien toch nog nut had, ondanks de extra kilo’s die het je bezorgd heeft. En misschien, heeeel misschien zal ik ooit zo denken over Mr. LL. En zal er ooit een Mr. Better Than komen..

Ach ja, Mensen maken fouten. Dat is een feit. Als men dat ontkent heb je daar gelijk fout nummer één. Waarom vast blijven houden aan de fouten die je maakt als je het net zo goed weg kan zuipen en vergeten!?
Dat is wat wij gister avond deden. Nog steeds in shock van de grote verpesting bij Mr. LL plofte ik gister op de bank met rosé in aanslag. Al snel stonden de meiden aan de deur. Vierenhalf uur, vijf flessen rosé, één fles wodka en twee pakjes sigaretten later had iedereen de slappe lach. Het huis was een rommel, flessen en peuken overal op de grond en het stond zo blauw dat ik de tv niet meer kon zien.

Toen iedereen rond een uur of 4 was vertrokken dacht ik na over wat ik over zou willen doen, en hoe ik het over zou willen doen. Ik dacht na over fouten met vriendjes, fouten die ik thuis had gemaakt, en fouten in het algemeen. Op dit moment, was en is er niets wat ik daar van over zou willen doen. Drie maanden geleden liep de tweede poging op een relatie met mijn ex totaal de mist in. Op dat moment, een wereld ramp! Drie dagen het daglicht niet gezien, drie dagen niets anders dan pannenkoeken gegeten, en drie dagen niets anders gedaan dan de titanic kijken en Celine Dion luisteren. Daarna was ik genezen en vier weken later was ik het vergeten.

Op het moment van het drama lijkt het alsof de liefde de tijd expres langzamer laat gaan, alsof dagen weken duren en alsof denken aan iets anders onmogelijk is. Maar hoe ik er nu voor sta bij Mr. LL (niet zo best, laten we zeggen een -2 op schaal van 1 tot 10) is momenteel verschrikkelijk. Maar hoe zou het zijn, over vier weken als ik hem weer gezien heb (wanneer ik hem natuurlijk straal negeer “ik ben er niet, ik ben er niet, ik ben er niet”) en als het officieel van zijn én mijn kant over is? Is het de moeite waard om vast te blijven houden aan je fouten? Is het de moeite waard, om te wachten op een tweede teleur stelling? Waarom niet nu meteen je fouten vergeten en weer door gaan alsof het nooit gebeurd is?

Het beste, op dit moment, ís door gaan en doen alsof het nooit gebeurd is. Mr. LL nooit meer bellen/sms-en en zijn telefoon nummer voor nood oproepen verwijderen. Maar elke keer, wanneer mijn vinger op het knopje: VERWIJDER staat, klap ik mijn telefoon weer dicht.
Een acuut einde er aan maken lukt dus niet. Dus probeer ik het op de omweg manier. Een grote schoonmaak, de kussens wassen waar zijn luchtje nog op zit, de inrichting veranderen zodat ik geen flashbacks meer kan krijgen waar we tegen aan stonden, waar we aan het zoenen waren, waar hij me optilde etc. En als finishing touch, een (ja alweer) girls night out. Alleen weet ik niet of dat zo’n goed plan is. Onder invloed van een zeer sterke hulp genaamd “wodka” ga ik soms stomme dingen doen. Neem nou de laatste keer, toen belandde ik in bed met Mr. LL’s beste vriend.
Ik word zelfs zo wanhopig om hem te vergeten dat ik een jongen heb gebeld die ik eigenlijk niet zou moeten bellen. De laatste date die we hadden was perfect. Eerst een film kijken, daarna samen koken, kaarsjes erbij, wijntje erbij. Het was zo romantisch dat ik er bijna van moest kotsen. Na het eten wilde ik uit buiken en boeren laten op de bank, wat natuurlijk ontzettend ongepast is. Dus plofte ik weer in zijn armen om de film af te kijken. Toen hij me zoende, en mijn haar uit mijn gezicht streek exact zoals Mr. LL dat deed, was het enige waar ik aan konden denken Mr. LL, Mr. LL, Mr. LL!

Eigenlijk kan ik de echte reden waaróm ik Mr. LL zo leuk vind niet bedenken. Hij drinkt bier, hij gaat springen op het liedje “gold digger” hij is niet leuk als hij dronken is, hij flirt met mijn vriendinnen, hij zoent een meisje voor mijn neus, en hij is verre weg van het type waar ik op val. Maar waarom maakt al die stomme dingen hem dan zo verdomd interessant? Is dat weer een van de grapjes van de liefde? Zou dat een deel aan iemand zijn, wat hem of haar interessant maakt? Is de combinatie van het onweerstaanbare afwijkende type met de onbereikbaarheid de ultieme lust, haat en liefde in één? Wanneer raakt de liefde uit gespeelt en geeft ze toe aan de volhouder, genaamd IK?

Ik denk dat je altijd wel kan na blijven denken over “wat als“ en “had ik maar nooit“. Maar aan het eind van de dag, week, maand, het jaar zul je toch tot de conclusie komen dat je geleerd hebt van je fouten. Dat het misschien, heel misschien toch nog nut had, ondanks de extra kilo’s die het je bezorgd heeft. En misschien, heeeel misschien zal ik ooit zo denken over Mr. LL. En zal er ooit een Mr. Better Than komen..

Ach ja, coulda woulda shoulda….


6 reacties

Chantal · 16 mei 2006 op 22:54

[quote]En als finishing touch, een (ja alweer) girls night out. Alleen weet ik niet of dat zo’n goed plan is. [/quote]

Girls night out’s zijn ALTIJD goed! Leuke column, hoewel twee keer achter elkaar misschien iets teveel van het goede is 😉

Mosje · 17 mei 2006 op 09:25

Ach ja Chantal, sommigen zitten zo in hun maag met exen, dat ze er dubbel van gaan praten, zeker als er rosé aan te pas komt.
😛

[quote]Is het de moeite waard, om te wachten op een tweede teleur stelling?[/quote]Beste kruikje, gebruik niet teveel spaties. Wat een teleurstelling is weet iedereen, maar een teleur stelling is een goedkope kast van IKEA.
:laugh:

Kruikje · 17 mei 2006 op 14:40

Wat bedoel je precies met het gebruik van te veel spaties? 🙂

Mosje · 17 mei 2006 op 15:29

gister avond, moet zijn gisteravond.
wereld ramp, moet zijn wereldramp.
teleur stelling, moet zijn teleurstelling.
door gaan, moet zijn doorgaan.
telefoon nummer, moet zijn telefoonnummer.
nood oproep, moet zijn noodoproep.
omweg manier, een niet bestaand woord, niet erg, maar als je het wilt gebruiken schrijf je: omwegmanier.
tegen aan stonden, moet zijn tegenaan stonden.
uit buiken, moet zijn uitbuiken.
uit gespeelt, moet zijn uitgespeeld.

Ach ja Kruikje, het is zoals de rechter commissaris zei tegen de linker: pas op met het woord gebruik

Kruikje · 17 mei 2006 op 15:30

Oke. Dank je. Ik zal er op letten in het vervolg.

Mup · 18 mei 2006 op 16:08

Voor wat het waard is: geniet van die avonden! Voor je het weet heb je moeite met het doortrekken van een nachtje, ik spreek uit ervaring 🙁

Groet (ouwe) Mup

Geef een reactie

Avatar plaatshouder