Crash

Op weg naar de wintersport raakt de touringcar, waarin mijn vriendin en ik reizen,
‘s ochtends vroeg betrokken bij een enorme kettingbotsing op de Duitse autobahn.
De bus raakt in enkele seconden total loss. Er staat geen stoel meer overeind, de noodluiken zijn uit het dak gevallen en de achterkant van de bus ligt open. Enkele passagiers zijn vanaf de achterbank gelanceerd en zitten in het gangpad. De vrachtwagenchauffeur die ons heeft geramd zit wezenloos achter zijn stuur.
Even heerst er paniek onder de passagiers, maar de beide buschauffeurs weten wat hun te doen staat. Ondanks de ravage helpen ze ons in alle rust uit het voertuig.
Door de hulpdiensten worden we naar een veilige plek gedirigeerd. Wat we vanaf daar te zien krijgen is een chaos die ik nooit meer zal vergeten. Dat alle passagiers nagenoeg ongeschonden uit die bus zijn gestapt, mag een wonder heten.

Een van de chauffeurs gaat op zoek naar vervangend vervoer. Hij vindt in de file een collega die plaats genoeg heeft om ons tot de Oostenrijkse grens te brengen. Van daar zullen we verder worden vervoerd naar de verschillende plaatsen van bestemming.
Aan het begin van de avond arriveren mijn vriendin en ik met nog acht andere passagiers in het pension in Fieberbrunn.
Een aantal van ons heeft lichte verwondingen en de plaatselijke huisarts, die door de hostess is gewaarschuwd, onderwerpt ons allemaal aan een onderzoek. Gelukkig valt de lichamelijke schade mee. Mentaal hebben we een groter deuk opgelopen. We raken niet uitgepraat en geven elkaar de gelegenheid het traumatisch gebeuren op de rij te zetten. Hoewel we hetzelfde meegemaakt hebben zijn de ervaringen totaal verschillend. Allemaal hebben we iets anders gezien, gehoord, gevoeld en geroken. Het  Deense autootje dat al in de file stond, maar geplet werd door de opschuivende bus, staat op ieders netvlies.