De internetcommunity is sinds kort compleet in de ban van Breedster, de nieuwste hype op het gebied van sociale software. Gedeeltelijk gebaseerd op het Tamagotchi-principe, zijn de voornaamste bezigheden op Breedster samen te vatten in drie woorden: eten, poepen en voortplanten. Dat laatste vooral veel, maar liever ook weer niet. Voorgangers Orkut en Friendster zijn immers al enige tijd passé; de exclusiviteit is daar inmiddels ver te zoeken. Want alhoewel deze communitysystemen hun bestaansrecht verlenen aan het sociale aspect, is het allerminst de bedoeling dat er ook daadwerkelijk nieuwe vriendschappen uit ontstaan. Nee, stel je voor. Dat zou betekenen dat iedereen zomaar door zou kunnen dringen tot de top van de maatschappelijke cyberladder.
Me onbewust van deze nog ongeschreven communitiquette, werd ik op een mooie lenteochtend als nietsvermoedende larve geboren. Nieuwsgierig wandelde ik wat heen en weer in het grid, op zoek naar iets te eten. Onderweg keek ik mijn ogen uit. Monsterlijke insecten met indrukwekkende aureolen kruisten ongeïnteresseerd mijn pad. De echte internetbobo’s, dat zag je zo. Ze keken niet op of om. Nu ben ik best te vangen voor een uitdaging en dus liet ik mijn oog vallen op de allergrootste. Zijn enorme poten zouden mijn nog breekbare lijfje met gemak kunnen verpulveren en ook zijn imposante kop beloofde weinig goeds. Ongetwijfeld een excellent catch! Zodra ik geslachtsrijp zou zijn, wilde ik met hèm paren.
Het was alsof hij het rook, want na mijn middagdutje bleek hij te zijn verdwenen. Ik wilde de achtervolging al inzetten, toen tot mijn grote ontsteltenis bleek dat ik me niet meer kon bewegen. Ik was aan het verpoppen. Toen ik me eindelijk tot een bescheiden maar volwassen insectje had ontpopt, leidden mijn hormonen me in de juiste richting. Daar was hij. Hij was zo mogelijk nog groter geworden en mijn hart sloeg over. Althans, dat beeldde ik me in. Verliefd stuurde ik hem een romantisch briefje: “Fancy a shag?”
Hij was niet onder de indruk. Ik besloot tot drastischer maatregelen over te gaan en wist hem in een hoek te drijven. Uiteindelijk bezweek hij voor mijn opdringerige charmes en promoveerde hij me in een wip tot incrowd. Sindsdien ben ik een echte breedsterbabe. Iedereen wil me. En, eerlijk is eerlijk, als je online komt en je bent bevrucht door drie volslagen onbekende webluizen, dan is de lol er snel vanaf.
Bedankt, Breedster. Het waren twee fantastische dagen.
10 reacties
viking · 20 april 2004 op 11:32
Jemig! En dan vinden ze mij fucked-up! 😛
Mosje · 20 april 2004 op 11:43
Volgende keer maar weer gewoon in het echt dan?
Your place or mine?
Ma3anne · 20 april 2004 op 12:13
Bewaar me! Heb hier een heel regiment Tamagochi’s in leven lopen houden jaren geleden, toen ze niet meer mee naar school mochten met de kids. En o wee als ik er één dood had laten gaan omdat ik belangrijker dingen te doen had… tranen met tuiten bij die twee!
Sexen konden ze toen nog niet trouwens. Alleen maar poepen en eten. Die tamagochi’s bedoel ik… 😀
pleuro · 20 april 2004 op 12:31
Je hebt ze dus niet om zeep geholpen zoals de wietplantjes Ma3anne? 😀 😀
Een bijzonder leuke column!
Irma · 20 april 2004 op 16:23
Enige column! En vooral zeer onschuldig zonder al die enge ziektes van tegenwoordig! 😛
R@@F · 20 april 2004 op 16:36
Goh, wat ben ik geil geworden van deze column!
Hij is erg leuk!
R@@F
Kees Schilder · 20 april 2004 op 17:55
Echt lekker gelezen.
Shitonya · 20 april 2004 op 19:43
…geinige column 😛
Maurits · 20 april 2004 op 23:08
Breedster, welke planeet is dat?
deZwarteRidder · 21 april 2004 op 17:36
lig er even uit maar…eh zijn het een soort smurfen???