Cybervrouwen

Het was een slapeloze nacht. Ik lig maar te draaien en te malen en opeens zag ik het licht in die eindeloze tunnel. Ik ben er helemaal klaar mee! Ik heb er schoon genoeg van! Ze bekijken het maar! Na al die jaren gooi ik de handdoek in de ring. Er is genoeg vis in de zee, zeggen ze dan. Op elk potje past een dekseltje, als de tijd rijp is komt het wel. Dikke lul. De zeeën zijn overbevist, op mijn pot past geen deksel en de tijd wordt niet rijp. Die verstrijkt alleen maar en ik ben klaar met wachten. Vrouwen…Ik ben klaar met vrouwen. Ik snap ze niet, ik begrijp ze niet en wat ze nu willen is me helemaal een raadsel.

Ze zien je meer als een goede vriend. Van veelvuldig contact naar dodelijke stiltes. Ze praten met je en ze zeggen niks meer terug. Ze zijn kort af en stellen geen vragen. Antwoord geven doen ze ook al niet. Ze zeuren altijd over players, macho’s en casanova’s, dat ze die niet willen. Maar een fatsoenlijke gentleman weten ze ook niet op waarde te schatten. Misschien ligt het ook wel aan mij hoor en ben ik naïef of gewoon hartstikke lelijk. Misschien moet ik toch maar die arrogante kwal worden of moet ik maar een breezeruitdeler worden. Wat ik ook doe, het schijnt niet in de smaak te vallen. Misschien moet je het met een korreltje zout nemen? Misschien ligt het toch wel aan jou?

Voor mij is het basta, finito, exit. Ik ga niet meer wachten, ik ga niet meer zoeken en ik ga ook niet meer op jacht. Dan kan ik beter één keer in de maand naar de hoeren gaan voor 150 euro dan mijn hart en huis openstellen voor een vrouw voor de rest van mijn leven. Het is waarschijnlijk niet alleen goedkoper, maar op mentaal vlak scheelt het ook een hoop. Af en toe bellen met Astro TV voor een diepgaand gesprek en ik neem wel een hond of twee voor de affectie. Begrijp me niet verkeerd hoor, ik ben geen homo en ik vind vrouwen nog steeds een van de mooiste wezens die God ons gegeven heeft, maar ik ga niet meer de moeite nemen om een leuke vrouw te ontmoeten. Zo leuk zijn ze niet. Ik ga verder het leven in als de eeuwige vrijgezel. En als ze dan met hordes bij mij op de stoep staan als ik de loterij gewonnen heb, dan zeg ik: ”Donder op kut! Dit is het Leger des Heil niet!”

Ik stop met dromen, dromen over huisje, boompje, beestje. Oh nee, wacht, dat is juist wel mijn toekomstbeeld! Ik heb later een huisje, een boompje en een beestje, anders had ik wel gezegd; huisje, boompje, beestje en helemaal onderaan de rangorde, een vrouwtje. Nee, ze moeten nu van goede huizen komen willen ze mijn hartje nog veroveren. Deze man sluit zijn virtuele deuren.