Dakloos en berooid

Gerrit kon goed leren. Behaalde de nodige diploma’s en kon daarna ook zo aan de slag.
Hij trouwde op jonge leeftijd, een ‘moetje’. Maar dat huwelijk liep uiteindelijk stuk. En vanaf dat moment wilde het allemaal niet meer zo met Gerrit. Hij had geen zin meer in zijn werk. Van gezellige drinker werd het een echte zuiper. Op de goede momenten was hij best te pruimen. Stond dan altijd klaar om iemand te helpen. Ook vol zelfvertrouwen. Hij kreeg zo weer een baantje als een soort therapie. Het lukte hem dan ook om her en der leningen af te sluiten, die na verloop van tijd nog nauwelijks van een uitkering te betalen waren.
In een periode van drank en medicijnen was Gerrit gewoon Gerrit niet meer. Dan kwamen alle frustraties naar boven, en moesten vooral pa en ma het ontgelden. De oorzaak van zijn drankprobleem was volgens hem gelegen in een traumatische jeugd. Na het doorbladeren van de Libelle of Margriet belde hij ons wel eens op, midden in de nacht. Straalbezopen uiteraard ! Hij had dan weer over een ziekte of afwijking gelezen. Eindelijk wist hij wat hij mankeerde. Tot de volgende uitgave.
Buren klaagden wel eens over hem bij de bouwvereniging over stank en geluidsoverlast. Maar er werd niets ondernomen.
Op zeker moment vloog de flat van Gerrit in de fik. Gerrit werd direct opgepakt. De huismeester kon hem nog juist een kriebel laten zetten voor het opzeggen van de huur. ‘Dan komen de kosten van het opknappen van de woning voor rekening van de bouwvereniging’, legde hij aan Gerrit uit.
Gerrit was totall-los, maar zette netjes zijn paraaf. Zijn verzekering betaalde uiteraard
niks uit. Alles werd direct ontbonden door de maatschappij. Voor de auto, WA, en natuurlijk de inboedel. De uitkering van de sociale dienst
werd direct stopgezet. Nog voordat de schuldvraag was beantwoord !
Gerrit werd uiteindelijk na een voorarrest van 9 maanden tot 2,5 jaar cel veroordeeld. Waarvan 10 maanden voorwaardelijk. Hij had zo af en toe nog wel contact met de familie. Die liet al snel blijken dat Gerrit best een kop koffie mocht komen halen bij weekendverlof. Maar van blijven slapen kon geen sprake zijn.
Gerrit heeft nog wel gekeken naar een stacaravan op een camping. Maar dat was niet op te hoesten.
Hij liet zich overhalen om naar een afkickcentrum te gaan. I.p.v zijn tijd te verdoen in het gevang. Maar na een week had hij het daar wel gezien. Hij heeft zijn straf daarna gewoon uitgezeten. Kwam wel een week eerder vrij. Cellentekort. Het aantal dwangbevelen was intussen gestegen tot ongekende hoogte. De belasting en andere crediteuren. En jawel, de bouwvereniging.
In zijn laatste collect-gesprek vanuit een telefooncel vertelde hij dat het goed met hem ging. Hij vond zo af en toe onderdak bij een opvanghuis. Verder brak hij nog wel eens een treinstel open op het station. Dan sliep hij daar. Of anders gewoon een bankje op straat.
Dakloos en berooid…