Dansen op de punt van een naald

In het jaar 1425, toen er in heel het gebied wat nu Nederland heet slechts drie kleuterscholen waren, werd de universiteit van Leuven gesticht in België. In die tijd werden er aan de universiteit van Leuven theologische debatten gevoerd over de volgende vraag : hoeveel engelen kunnen dansen op de punt van een naald ?
Er is daar nooit overeenstemming over bereikt.

Het gekke is dat er in onze tijd weer over de punt van een naald wordt gesproken, maar dit keer is men het met elkaar eens en het gaat bovendien niet over engelen.

Het is technisch mogelijk om de hele Bijbel in het DNA van een bacterie te schrijven door de digitale code van het DNA te gebruiken als basis voor onze lettertekens, op dezelfde wijze als computers en telefoons digitale code gebruiken.

Spijtig genoeg zou het vijf eeuwen duren om dit projekt uit te voeren.

Maar eens dat het gedaan is, zou men elke dag tien miljoen kopies van de Bijbel verkrijgen omdat een bacterie zich zeer vlug vermenigvuldigt.

Ongelukkig genoeg zou die Bijbel enkel onder een speciale microscoop te lezen zijn want alle tien miljoen kopies zouden samen kunnen dansen op de punt van een naald.

Een mens heeft ongeveer 10 trillioen cellen. Wanneer je een steak eet, vernietig je het equivalent van 100 miliard kopies van de Encyclopedia Brittannica, want elke cel bevat meer data dan 30 Encyclopedia Brittannica.

Ik schrijf deze schoolmeesterachtige column omdat ik zelf verbluft ben door al die gegevens.

De mensheid heeft toch veel geleerd (op het gebied van wetenschap) sinds het jaar 1425, maar er is nog altijd geen vrede op aarde…