Onze dromen latend wat ze zijn, mijn verleden, hartzeer en angsten neergelegd in jouw handen, met daarbij de keuze wat je ermee wilt doen. Jouw hoop, passie, sprankelende blikken en heerlijk naïeve onbezorgdheid geef je aan mij, en hoewel ik zoveel gelukkige zaligheid lang niet meer heb gekend, neem ik het onwennig, maar ontzettend dankbaar aan. Gebukt onder zorgen, onder eindeloos verdriet. Als een eeuwig voortdurend schouwspel, wat ik niet alleen moet aanschouwen; waarin ik, in mijn eigen gedachtes, moet participeren. Als een marionet, als een pion van een schaakspel, als een willoos onderworpen kind dat haar nachtmerries niet vaarwel kan zeggen. Want, het altijd bekende blijft immers makkelijker dan het vreselijke onbekende, de engelse wals die je al jaren danst vertrouwder dan de nieuwe, onzekere stapjes van de tango. Hoe kil, onveranderlijk en doods de eerste ook lijkt, ten opzichte van de verrassende, passionele, wilde doch liefdevolle tweede dans; bekend is zij wel, als een schaduw die mij achtervolgd, nimmer van mijn zijde wijkt.
Ik geef mijzelf aan jou, met alles wat ik heb en alles dat ik mis. Alles dat ik heb is van jou om van te houden, om te haten, te betwijfelen, te kussen. En zowaar, alles dat aan mij ontbreekt, is van jou om aan te vullen, of om prachtig imperfect te laten.
Wij dansen onze dans, laten het vertrouwde achter ons en storten ons in het diepe, het duistere, het onvoorspelbare dat voorspelbaar goed voelt.
Ik dompel me onder in heerlijkheid, in lusten en in geborgenheid, in zorgen en in hoop, in liefhebben en haten, in ontwaken en in slaapwandelen, in het grijze tussen zwart en wit.. in jou.
Ik hoop, eeuwig bemind, in jouw armen te mogen ronddraaien, sneller dan ooit te voren,
dansend door mijn dromen.
5 reacties
WritersBlocq · 14 april 2008 op 17:44
Het leest als een gedicht, dit stukje, ik vind het alleen veel mooier dan een gedicht. Loslaten, pfff…….. lastig hè.
Klein puntje: Heel wat ‘alles wat/alles dat’, het is trouwens ‘alles wat’ maar dat terzijde.
lisa-marie · 15 april 2008 op 08:49
Een mooie dans 🙂
Troy · 15 april 2008 op 12:45
Jeetje, Lynne, wat ontzettend goed geschreven zeg. Zoveel mooie zinnen, teveel om te quoten. Nou vooruit, eentje dan:
[quote]En zowaar, alles dat aan mij ontbreekt, is van jou om aan te vullen, of om prachtig imperfect te laten. [/quote]
Heel mooi en heel waar, juist de imperfecties maken iemand authentiek en prachtig.
De diepte in je teksten vergeleken met je leeftijd verbazen me keer op keer. Vaker inzenden zou ik zeggen!
Mosje · 15 april 2008 op 16:46
Nou Lynne, mooi geschreven. Het gaat over liefde, maar gelukkig komt dat gedevalueerde woord er niet in voor.
lagarto · 15 april 2008 op 20:19
Gedicht ja, dat dacht ik ook, maar dat je 16 zou zijn dat dacht ik weer niet.
Maak nie uit tis een mooie
groeten Lagarto