Onze dromen latend wat ze zijn, mijn verleden, hartzeer en angsten neergelegd in jouw handen, met daarbij de keuze wat je ermee wilt doen. Jouw hoop, passie, sprankelende blikken en heerlijk naïeve onbezorgdheid geef je aan mij, en hoewel ik zoveel gelukkige zaligheid lang niet meer heb gekend, neem ik het onwennig, maar ontzettend dankbaar aan.
‘Paas! PAAS DE BAL!’
Met een knalrood, bezweet hoofd krijst één van mijn teamleden naar me.
Haar foundation loopt in straaltjes van haar gezicht af, en van de zorgvuldig aangebrachte mascara is niks meer over.
Verwonderd vraag ik het me af:
Sta je daar nou 1½ uur eerder voor op?
Een druppel loopt over mijn wang.
Of het regen is of een traan, ik weet het niet.
Mijn natte haren glanzen in het licht van een lantaarnpaal.
Koude handen vinden de zakken van mijn doorweekte spijkerbroek.
Uitdrukkingsloze ogen staren over de zwarte, verlaten straat.
Yés!
Totaal onverwacht, maar zéér welkom: sneeuw!
Voordat ik naar bed ga, kijk ik nog even uit mijn raam.
Ik zie kleine sneeuwvlokjes naar beneden dwarrelen met het
idee morgen een klein, miezerig laagje ‘sneeuw’ te zien.
Maar nee hoor; er ligt zo’n 20 centimeter!
