Per ongeluk rijd ik door het gat waar ik ben geboren en waar ik mijn jeugd heb doodgebracht.
Doodgebracht ,ja! Dat plaatsje zat zo dichtgetimmerd met oude kranten dat je van ‘doorbrengen’ niet meer kunt spreken. Nog steeds trouwens,zo te zien.
Nog steeds is er in het centrum de ontmoetingsplaats voor ouwe zeikerds die de hele dag niets anders te doen hebben dan zeiken over het weer. Of over het weer. En wèèr over het weer. Toen. En zo te zien nog steeds. Plotseling zie ik mijn oude buurmeisje. Ik herken haar aan het ooglapje voor haar linkeroog. Dat had ze toen al.Ongelukje met een stuk glas toen ze zes was.

Ik stap mijn auto uit en begroet haar. Eerst kent ze me niet maar na enig geharrewar weet ze weer wie ik ben.
‘Hoe is het met jou?,’ vraag ik belangstellend.
‘Nou, wel goed eigenlijk,’ antwoord ze.
’Ik ben al een tijdje aan het Sonjabakkeren. Kun je het zien?’
Nu snap ik het. Het eens zo mollige meisje van vroeger is nu een lopend skelet. Veel botten, weinig vlees. Ik dacht eerst even dat ze anorexia had maar dat blijkt dus Sonjarexia te zijn.
‘Ja,’ zeg ik. ’Je mag wel oppassen dat het niet harder gaat waaien dan windkracht drie.’
‘Valt wel mee hoor,’ zegt ze.’ Maar ik ga nu wel even stoppen met dat dieet.’
Na nog een half uur geleuter over de voor-en nadelen van Sonjabakkeren komt er een ouwe zeikerd van de ontmoetingsplaats voorbij. ’Mooi weer hè,’ zegt hij zonder ons aan te kijken.
‘Ja,’ zeg ik. ’Jammer dat er niet even een flinke windhoos voorbij komt.’
Van schrik stopt hij en draait zijn hoofd naar mij toe. ‘Windhoos? Waarom?’
‘Het zou wel eens goed zijn als er een frisse wind door dit godvergeten gat waait,’ antwoord ik.
Hij schudt zijn hoofd en loopt door: ‘Morgen slaat het om,’ zegt hij over zijn schouder.
‘De ‘r’ is weer in de maand.’
Dan komt er een vrouw langs die mijn oude buurmeisje begroet. ’Nog steeds aan het Sonjabakkeren? Nou meid, ik ben er gisteren ook mee begonnen. Kun je het al zien?’

‘Fijn,’ onderbreek ik haar. ’Ik ga er maar eens vandoor,’ en snel loop ik naar mijn auto.
Opgelucht adem ik uit als ik het gat uit ben. Sonjabakkerende vrouwen en Piet Paulusmaёnde ouwe zeikerds. Dat trek ik niet op één dag. Achter mij hoor ik een sirene. Geen wonder,ik rijd 190 zie ik nu. Dàt, weet je wel. Dàt!


10 reacties

dj_Eddy · 23 september 2007 op 09:36

[quote]Per ongeluk rijd ik door het gat waar ik ben geboren en waar ik mijn jeugd heb doodgebracht.[/quote]

Dat ‘doodgebracht’ is een bijzonder goede vondst en geeft meteen de kern van je column weer. Klasse!

pally · 23 september 2007 op 09:52

Hele geestige column, Jager, waarin je in niet te veel woorden de plek, ‘het gat’ waar je je jeugd hebt ‘doodgebracht’ krachtig en origineel neerzet.

groet van Pally

WritersBlocq · 23 september 2007 op 10:30

Volgens mij typ jij je PDA in terwijl je loopt, en stuur je het al rennend van A naar God weet waar door. Effe gauw een kollumpie naar CX.

[quote]Nog steeds is er in het centrum de ontmoetingsplaats voor ouwe zeikerds die de hele dag niets anders te doen hebben dan zeiken over het weer. Of over het weer. En wèèr over het weer. Toen. En zo te zien nog steeds.
[/quote]
Bevobbuld.

Veel teveel faaltouten en al die herhalingen, waar zijn die goed voor?

(En het gat waar je geboren bent, heeft je moeder dat niet…? De mijne wel, en er valt niets meer te beleven :-D).

jager · 23 september 2007 op 12:46

Quote:
Nog steeds is er in het centrum de ontmoetingsplaats voor ouwe zeikerds die de hele dag niets anders te doen hebben dan zeiken over het weer. Of over het weer. En wèèr over het weer. Toen. En zo te zien nog steeds.

Bevobbuld.

Veel teveel faaltouten en al die herhalingen, waar zijn die goed voor?

Meestal heeft reageren op reageren geen zin maar in dit geval vraag ik mij af in welke wereld ik eigenlijk leef.
Of jij begrijpt het niet of ik heb het onbegrijpelijk overgebracht.

pepe · 23 september 2007 op 19:03

En het is toch nog goedgekomen met jou!! of niet?? Het slome uit dat gat is dus maar van tijdelijke aard geweest, je bent nu razendsnel aan het gaan over de weg en CX. 😆

Trukie · 23 september 2007 op 20:58

Het lijkt wel of we in hetzelfde dorp zijn geboren.
Sterk weergegeven. Totenmet die sirene voor vreemdelingen klopt.

lisa-marie · 23 september 2007 op 21:05

Heerlijk zoals je de sfeer neerzet
[quote] Dat plaatsje zat zo dichtgetimmerd met oude kranten [/quote].
Ik heb je column met heel veel plezier gelezen 😀

WritersBlocq · 23 september 2007 op 23:09

Hoi Jager,
reactie op reactie heeft volgens mij wel zin, ik zou niet weten waarom niet?
Of wij elkaar niet begrijpen weet ik ook niet. Misschien begrijp jij mij wel als ik het meer specificeer:
[quote]Doodgebracht ,ja![/quote]
spatie na de komma, niet ervoor
[quote]Nog steeds trouwens,zo te zien.
[/quote]
Spatie na de komma
[quote]wèèr [/quote]
moet zijn ‘wéér’
[quote]Nog steeds is er in het centrum de ontmoetingsplaats voor ouwe zeikerds die de hele dag niets anders te doen hebben dan zeiken over het weer. Of over het weer. En wèèr over het weer. Toen. En zo te zien nog steeds.
[/quote]
‘zeiken over het weer. Of over het weer’. :eh:
Ben ik nou gek, of staat daar 2 x hetzelfde?
En 2 x ‘nog steeds’ in 1 alinea is – vind ik – 1 x teveel.

Dan heb ik het nog maar over 1 alinea. Voor mij persoonlijk is het storend lezen; de inhoud gaat verloren in het gestruikel over spaties, leestekens en herhalingen. Vandaar dat ik je verhaal wellicht niet meegekregen heb.
Misschien ligt mijn lat wel te hoog; de laatste tijd lees ik te vaak teveel in mijn ogen inhoudelijk leuke columns die niet goed uitgevoerd zijn.
Misschien ligt jouw lat te laag… ik weet het niet!

Groetje, Pauline.

Li · 24 september 2007 op 20:55

‘Doodgebracht’ wat een fantastische vondst!
[quote]Dat plaatsje zat zo dichtgetimmerd met oude kranten [/quote]
Bij ons worden gaten dichtgeplakt met oude kranten. 😀

Moet oude buurmeisje geen oud-buurmeisje zijn :eh: Mischien dat WB dat weet 😆

Verder een leuke column!

Li

Trukie · 24 september 2007 op 22:43

Tuurlijk ben je aan de lezer verplicht om het zo leesbaar mogelijk te maken. Maar sommige schrijvers poepen de beste stukken uit als ze snel achter elkaar door kunnen rammelen.

Kijk,

En dan denk ik, een ander kan wel een goede tekst corrigeren op taal- en technische foutjes.
Dat is dan een leuk samenspel.
Maar een ander kan nooit helpen om van een foutloze zouteloze tekst een goede column te maken.

Dus liever een goede inhoud en wat slordig taalgebruik, dan foutloos en slecht van inhoud.

@ WBtje [quote]die de hele dag niets anders te doen hebben dan zeiken over het weer. Of over het weer.[/quote] is verkorte weergave van hetzelfde als waar de hele 3de alinea over gaat. Een soort Zuidafrikaanse steno 😉

Geef een reactie

Avatar plaatshouder