De avond van Damocles in een bed van steen

‘Zweverig intellectueel’, ‘Narren met beide voeten op de grond’, ‘Een wereld ondersteboven’. Zomaar wat willekeurige kreten die ik opving tijdens het Hierogrievenfestival dat onlangs plaatsvond in Galacticum 2013. In een zeer luxe feestgelegenheid, druk bezocht door de happy lot, die met stenen beitels en bamboestokken, onder luid kabaal, jambes, verzen en ander literair gereutel de lucht in timmerden. Schrijfgeile reuen en teven, ze zweefden al snuivend en gekleed volgens de laatste mode door de grote zaal. Wit poeder en bier vloog door de lucht. Het was een ongekend bacchanaal.

Ook de pers was ruim vertegenwoordigd. De tongen verpakt in pressepapier en in de slipstream gevolgd door een harem die er zijn mocht. Met eunuchen en sixpackbodies verpakt in ontblote glimmende bovenlijven en graatmagere botermeisjes met vraagtekentailles. Letterfreaks van de bovenste orde bevochten elkaar in literaire kooien om de aandacht van het publiek. Ze strooiden met leuzen en slogans die varieerden van Max T. tot Willem S. Plat en belezen.

Gretig hakten de aanwezige gasten de verzen en slogans naar binnen en spuwden ze vervolgens geheel naar eigen bewerking weer uit. ‘Thou shall not kill your darlings’. Onder de levende doden bevonden zich veel net niet nobelen. Vissers achter het net. Harry, Gerard, Willy, Stijn, noem ze maar op. Ze beten zich vast in dood aas, maar het mocht niet baten. In hun maatkostuums en chanellekes gaven de hoofden een rode giftige gloed. Postuum voerden ze nog steeds tevergeefs persoonlijke oorlogjes. Alleen werd er niet meer zoals vroeger, bot en vinnig, gediscussieerd.

Nee, nee, er werd nu letterlijk met botten en vinnen naar elkaar gesmeten. Met tong, bot en foute palingverzen. Er werd gegriefd tot op het bot. En nee, weer kwamen ze niet tot elkaar. Ook het artistiek journaille kwam er niet uit. Hoe zeer ze ook hun best deden. Er werden geen nieuwe hoofdstukken aan het grote schrijversboek toegevoegd. Er werd niet geredigeerd en al helemaal werd er voor geen meter iets in ander perspectief geplaatst. De genodigden hingen sowieso allemaal de ik-vorm aan. Daar moest niemand zich mee bemoeien. Dat gaf alleen maar conflict en ruzie.

Maar zonder conflict en ruzie geen geslaagd Hierogrievenfestival. De ik-vorm werd op de hak genomen met een wel heel amusante hik-vorm, geïntroduceert door enkele zuiderburen van de belegen kwelgasten. Met name Felix T. en Hugo C. wisten er wel raad mee. Zij hakten en hikten de betogen van de grote drie noorderburen vakkundig en sterkundig in de pan. Felix en Hugo zochten de verbinding. In tijden van economische en financiële crisis op moedertje Aarde, een slimme zet. Een gat in de markt van Galacticum 2013. Felix en Hugo versmolten de altaarwerken van de ruziënde drie eenheid in een nieuwe literaire bundel, spotgoedkoop, luisterende naar de prachtige titel: ‘De avond van Damocles in een bed van steen’. Waar eens te meer weer uit bleek dat ‘less is more’.

Dat laatste had Gerard reeds in de titel van zijn oorspronkelijk werk vertaald. Maar ja, die was sowieso al zuinig bij leven. Hij kon met het hakken van twee letters uit de oorspronkelijke titel goed uit de voeten. Bovendien stond hij vooraan in de nieuwe titel. Geen rede tot klagen dusverre. Maar Harry en Willy dachten daar anders over. Hun ego’s barstten bijna uit elkaar toen hun Vlaamse vrienden Felix en Hugo de nieuwe titel aan hun voordroegen. “Het moet donkerder, veel donkerder”, schreeuwde Willy. En Harry voegde er nog aan toe. “Ik mis een bruidje in de titel, dit is een gebroddel van heb ik jou daar.”

Het feit dat Harry bij zijn commentaar op platvloers taalgebruik terugviel zegt genoeg. De heren waren boos. Heel boos. “Jongens, jongens!”, kwam Hugo te hulp geschoten, “denk aan jullie second life, jullie gaan hier toch niet verdrietig worden, ja! Er is al genoeg verdriet op Aarde. En ik kan het weten!” Felix, die zich steeds afzijdig had gehouden in de discussie moest lachen. “Je hebt helemaal gelijk Hugo, al dat geruzie slaat als een tang op een varken. De beste heren hebben waarschijnlijk nog nooit gezien waar de sinaasappels bloeiden!” Vanachter een lange tafel achter in de zaal klonk ineens een instemmend geluid. “Si, si, si … e vero!” In koor stemden Luigi P., Sibilla A., Nicollò M. en Dante A. in met de nieuwe titel. “Va bene!”

Met een beetje mazzel ligt de nieuwe bundel met kerstmis in de rekken. Het adagium van Galacticum 2013 is niet voor niets: ‘Wat in de hemel gebrouwen wordt, moet op Aarde genuttigd worden’. Het Hierogrievenfestival eindigde zoals gewoonlijk met veel nieuwe roddels en veel blauwe literaire plekken. Onooglijk. Wat er daadwerkelijk achter de deuren plaatsvond zal voor altijd in het schrijversgilde en verzwegen blijven. Totdat er weer een nieuw boek verschijnt. Postuum.