De Bedwarmer

We kunnen niet met elkaar, en niet zonder elkaar. We delen lief en leed, maar geen huis en haard. Hij is chronisch vermoeid waar ik overloop van een tomeloze energie. Hij leeft alleen terwijl ik de zorg over mijn gezin heb. En beiden zijn we het er over eens dat dit voor ons de perfecte combinatie is. Sommige mensen begrijpen het niet dat we los van elkaar ook trouw zijn aan elkaar, en dat deze vorm van samenleven en toch ook weer niet een keuze is geweest waar we beiden achter staan. Vanaf vrijdag tot zondagavond zijn we een stel, en praten we over ons. Door de week leven we afzonderlijk van elkaar ons eigen leven als hij en ik. Toch kunnen we niet spreken over een echte LAT relatie, want wij weten dat wij samen nooit een leven zullen hebben waarin zijn spullen een plaatsje zullen krijgen tussen de mijne (of andersom). Wij hebben niet de intentie om samen iets op te bouwen, maar zullen elkaar ook nooit opgeven.

Heel soms is er door de week ook een ons momentje, maar dat heeft dan weer te maken met een leuke activiteit waar hij en ik beide interesses in hebben en plezier aan beleven. Toch zijn er steeds weer de kritische blikken van de mensen die het nog steeds niet kunnen en willen begrijpen, want wanneer je als stel samen bent, wil je toch meer dagen van de week van elkaar genieten als enkel die weekenden? In ons geval dus niet, want onze gedoogzone bestaat kortweg uit een weekend, en dan moeten we de batterijen weer afzonderlijk van elkaar opladen. Op zondag na het ontbijt begint het irritatie alarmsysteem op stoom te komen, en weten we dat het tijd is om afscheid te nemen van elkaar, en van ons. Tot vrijdagavond, want dan kijken we er weer naar uit om elkaar te zien.

Er zijn zoveel verschillen tussen hem en mij, en dat begint al met de inrichting van onze woningen. Zijn woning is strak, steriel, en in mijn beleving koud en kil ingericht. Hij heeft die leegte om hem heen nodig, om de rust in zijn hoofd te bewaren. Mijn huis is een oase van sfeer en gezelligheid waarin geleefd wordt, maar ook in geleefd mag worden. Een grote tafel met veel stoelen waar veel mensen aan kunnen schuiven. Een tafel waar kinderen van vriendinnen pannenkoeken eten, omdat ze die liever bij mij eten dan thuis. Hij vind het heerlijk om in alle rust voor de buis te zitten om te kijken naar een actualiteiten programma. Ik vind het zalig om gewoon lekker met vriendinnen aan een wijntje te ouwehoeren.

Maar ondanks al deze verschillen hebben wij op de juiste manier invulling weten te geven aan onze manier van leven. Wij zijn op deze manier gelukkig, en dat is alles wat een mens nodig heeft. En de mensen die het niet begrijpen en zich nog steeds afvragen welke rol hij speelt in mijn leven voor hen kan ik zeggen.. Hij is mijn geliefde, mijn vriend, mijn minnaar, en mijn maatje, maar bovenal is hij de Bedwarmer!