De digitale wereld

We denken dat we in een digitale wereld leven, maar goed beschouwd doen we dat al sinds mensenheugenis. In ons hoofd zit een computer die zijn weerga nog steeds niet kent. We beseffen nauwelijks wat we opslaan in ons menselijke brein. Zo hadden mijn ouders een nieuw zeil in de gang laten leggen omdat er brandgaten in zaten. Het zag er net zo uit als het oude, maar het was waarschijnlijk een aantal millimeters dikker, want ik bemerkte dat de stap van de kamer naar de gang anders was. Het is toch niet te geloven, dat zelfs de dikte van dat zeil in principe opgeslagen staat in mijn hersens. Het is alleen jammer dat ook andere dingen op onze harde schijf staan. Zo is het toch wel een behoorlijke straf dat wij mensen de enige soort in het dierenrijk zijn dat weet wat voor afgrijselijke ziektes ons te wachten kunnen staan, maar ook weet wij dat we doodgaan. Bij mijn hond staan die dingen volgens mij niet geregistreerd.
In de loop van de tijd hebben wij ons brein kunnen verlengen met de komst van de computer. Wij hebben met de telefoon ons stemgeluid kunnen versterken, zodat wij ook aan de andere kan van de wereld verstaanbaar kunnen zijn. Wij kunnen nu ook fysiek aan de andere kant van de wereld aanwezig zijn door de webcam en of dat beeld nu direct op het netvlies wordt geprojecteerd of via een schermpje, het maakt allemaal niet zoveel meer uit.
Wel moet je er rekening mee gaan houden, dat ons brein nu het verlengd wordt het ook door anderen ingekeken kan worden en daar houden maar weinig mensen rekening mee.
Als je bijvoorbeeld in de computer een file weggooit, dan slaat hij die alleen maar op als ‘weggegooid’ en rekent die ruimte als “leeg.” Pas als de computer de ruimte van deze weggegooide file nodig heeft, dan zal hij hem overschrijven, eerder niet en dat kan een gigantische tijd duren. Zelf heb ik een programma waarmee je de files weer zichtbaar kunt maken, die zelfs uit de prullenbak zijn weggegooid. De meeste mensen weten dat niet en denken dat weggegooide files er niet meer zijn. Zelfs op een geformatteerde schijf zijn de gegevens nog weer terug te halen. Als je dus eens iets uithaalt en de politie wil je computer even inzien, dan moet je de harde schijf gewoon langs een slijpsteen halen. Pas dan zijn de gegevens zeker weg. Zet maar eens een willekerige letter in de zoekmachine van Google. Je krijgt meteen een lijst die aangeeft wat je in het verleden allemaal onder die letter hebt opgezocht. Heel veel dingen worden opgeslagen in niet zichtbare files. En leuke test is de volgende: Ga naar Google en tik een woord in, dat u nog nooit gebruikt heeft, bijvoorbeeld: ‘speurneus.’ Druk even op zoeken. Ga daarna naar START en dan naar RUN (Uitvoeren)en tik het woord REGEDIT in. Klik op OK. Je komt dan in de andere wereld van je computer. Ga nu in de bovenste file staan en ga naar Start, Search (zoeken) en vul het woord ‘speurneus’ in. Klik daarna op OK. U ziet nu in welke file bijgehouden wordt waarnaar we allemaal gezocht hebben. In dit gedeelte van uw computer kunt u beter maar niets veranderen, want het is het hart van het apparaat en kleine veranderingen kunnen hele grote gevolgen hebben.
Sommige mensen denken dat paswoorden helpen. Niets is minder waar. Het zou te ver gaan om daar dieper op in te gaan, maar tik voor de lol eens de woorden “Crack, password, excel” in Google in en je krijgt een hele waslijst aan programma’s die excelfiles, beveiligd met paswoorden, kunnen kraken. Neem nu de hitcounter, die je op je site kunt plaatsen. Ze geven bijna alles aan. Van welke site men komt, met welke woorden men de site in de zoekmachine gezocht heeft en ook de diverse soorten hardware die de bezoeker gebruikt, wordt aan je doorgegeven.
Vergis je niet hoor, de moderator van deze site weet maar al te goed waar u heeft lopen struinen, voordat u deze column las. Misschien heeft hij wel een statistiekje bijgehouden van ons. Hij weet vast wie de grootste pornosnuiver is. Ik hoop dat hij hierop reageert, behalve als hij zegt dat ik de grootste ben.