De Imalupisram

Verontrust knoopt de dokter zijn bonte sjaal om zijn nek. Wat hij nu toch weer vernomen heeft baart hem grote zorgen. Een vreemd dier is plots opgedoken in de kwariband van Palombia. Vlak bij Venezuela. Volgens de overlevering luistert het vreemde dier naar de naam Imalupisram. Dat klinkt verdacht. De naam komt de dokter bekend voor en voorspelt in zijn ogen niet veel goeds. Wildeman is het nieuws komen brengen. Hij had het weer gehoord via de tam tam. Wildeman is technieker en medicijnman van sterrengat Joepilèr en al gallactica lang bevriend met de dokter. De dokter kan de boodschap van Wildeman niet negeren. Er rest hem dan ook niets anders dan polshoogte te gaan nemen. De Imalupisram kan nogal schade berokkenen aan zijn omgeving. Voorzichtig klimt de doktor in zijn Zitrad. Het Zitrad is al vele gallactica lang de trouwe vervoerder en metgezel van de dokter. Het ultieme vervoersmiddel om door het sterrengat Joepilèr te reizen. Dit keer wordt het een verre en lange reis. Palombia lijkt dichtbij te liggen. Maar schijn bedriegt. Dit stukje hogeland is tijdens de twaalfde universumoorlog afgeschoten door tijdreus Sependipios. Dat gebeurde met veel geweld en veel klokslagen. Sindsdien heeft Palombia zich afgescheiden van het sterrengat Joepilèr en het sterrengat zelfs verlaten. Dat betekent dat de dokter zich op onbekend terrein en in onbekende tijd moet gaan begeven. Volgens Wildeman heeft Palombia zich lang geleden aangesloten bij het koninkrijk Fantasia. Dat gaat naar alle waarschijnlijkheid voor nog meer problemen zorgen. Fantasia en Joepilèr zijn sinds gallacticaheugenis in oorlog met elkaar.

De dokter weet dat hij snel moet handelen. Het schiet hem weer te binnen dat de Imalupisram bekend staat om zijn ongekende voortplanting- en territoriumdriften. De dokter moet kost wat kost voorkomen dat de Imalupisram in aanraking komt met zijn tegenbeeld. Zodra de Imalupisram zich weet te verenigen met zijn tegenbeeld heb je de poppen aan het dansen. Zowel de dokter als Wildeman weten waar het tegenbeeld van de Imalupisram zich bevindt. Vlakbij de kwariband van Palombia. Er is haast geboden.

Het Zitrad slaakt een diepe zucht zodra de dokter is ingestapt. Het is alweer even geleden dat het baasje gebruik heeft gemaakt van zijn diensten. Dat laat ie weten ook. Zodra de dokter de startknop kust spurt het Zitrad gevaarlijk knarsend en met veel herrie weg. De dokter valt bijna achterover van het Zitrad af. De tandwielen van het Zitrad schuren droog en luid piepend over elkaar heen. Het lijkt wel of het Zitrad protesteert. Gelukkig is Wildeman in de buurt. De technieker heeft het Zitrad binnen een mum van tijd weer aan de praat. Over vierhonderd kwintustoeten zijn ze op de plaats van bestemming. Als alles meezit.

Langzaam drijft het Zitraad het koninkrijk Fantasia binnen. Voor de zekerheid is Wildeman meegereisd met de dokter. Hij is ook redelijk vertrouwd met het tegenbeeld van de Imalupisram. Wildeman kent beiden tegenpolen en is een specialist in het vinden van tegenpolen. Best moeilijk want de Imalupisram en zijn tegenbeeld zijn complementair gekleurd, gevlekt en erg harig. Ten allen tijden moet voorkomen worden dat zij elkaar ontmoeten. De kans bestaat namelijk dat de Imalupisram zijn tegenbeeld onmiddellijk wil bevruchten. Dat mag absoluut niet gebeuren. Het gezang en de paringsgeluiden tijdens de paring zullen zo schel en vals klinken dat het alle nabije sterrengaten doet knallen en exploderen. Koninkrijk Fantasia, Palombia en Joepilèr zullen dan voorgoed uit het heelal verdwijnen. Niet echt de bedoeling.

Wildeman spitst zijn oren en luistert goed of hij het lieve gezang kan opvangen van het tegenbeeld van de Imalupisram. Ze zweven nog een aantal kwintustoeten door Fantasia. Plotseling gebaart Wildeman de dokter het Zitrad uit te zetten. Hij is iets op het spoor. Heel zachtjes hoort Wildeman het tegenbeeld in de verte zingen: “Wij zijn twee vrienden, jij en ik. Twee dikke vrienden, jij en ik. Wij blijven altijd bij elkaar. Al worden we meer dan honderd jaar. Wij blijven vrienden tot onze laatste snik. Hoebahoebahoebahophophop Hoebahoebahoebahophophop!” Ze hebben het tegenbeeld gevonden. De dokter weet wat hem te doen staat. Snel trekt hij een groot schepnet uit zijn tas en springt uit het Zitrad.

Zijn Marsipulamivanger komt nu uitstekend van pas en doet effectief zijn werk. Met een grote elegante worp is de Marsipulami in een paar microkwintustoeten gevangen. Piepend begint de Marsipulami keihard om Guust en Dennie te roepen. Niet zo vreemd. Zij hebben de Marsipulami per slot van rekening tot leven gebracht. In hun armen wil hij dan ook het liefst sterven. Maar dat is helemaal niet aan de orde. Zodra de Marsipulami wat gekalmeerd is leggen de dokter en Wildeman uit waar het gevaar zit. Gelukkig is de Marsipulami een goede verstaander en heeft aan een half woord genoeg. Het laatst wat ie wil is de Imalupisram tegenkomen. De laatste keer dat dit gebeurde is Marsipulami bijna zijn marsipulamiheid kwijt geraakt. En die wil hij nog graag heel lang behouden. Er rest de Marsipulami dan ook niets anders dan zich de komende tijd stil en zwijgend te houden. Opdat de Imalupisram hem never nooit zal vinden. Met een gerust hart keren Wildeman en de dokter terug naar Joepilèr. Ze waren er gelukkig weer op tijd bij.