De ingevette benen van Amerie

Eens in de zoveel tijd zie ik op tv of hoor ik op de radio een nummer waarvoor ik meteen naar de winkel ren. Helaas gebeurt dat niet zo heel erg vaak, maar de afgelopen jaren ben ik naar de platenboer gesprint voor de nieuwste hits van onder meer Abel, Human League, Roger Sanchez en Third Eye Blind. De afgelopen week sprong ik bijna in mijn tv van enthousiasme toen ik [url=http://www.amerie.net/site.html]Amerie[/url] in strakke hotpants ‘1 Thing’ hoorde zingen. Amerie is een intelligente, bloedmooie Koreaans-Amerikaanse die een stem heeft waarvan je meteen in vuur en vlam raakt. Op een opzwepende percussiebeat (geleend van de legendarische jaren ’70 funkband The Meters) zingt ze over de liefde: ‘It’s this one thing that got me trippin’. Producer van deze uitzinnige single is Rich Harrison. Hij werkte eerder met onder meer Mary J. Blige, Destiny’s Child, Beyoncé solo en Jennifer Lopez. Op de uitstekende tweede cd ‘Touch’ van Amerie doet naast Harrison nog een legertje aan interessante producers mee, waaronder Dr. Dre en Lil’ Jon.

[img align=left]http://img159.exs.cx/img159/2412/amerie8sa.jpg[/img]Over legers gesproken: haar jeugd brengt de nu 25-jarige Amerie door op verschillende legerbases, van Alaska tot Duitsland, omdat haar vader deel uitmaakt van de Amerikaanse krijgsmacht. Haar Koreaanse moeder is zangeres en klassiek pianiste. Amerie ontdekt al snel de wereld van pop en R&B en probeert op haar piano nummers van Madonna, Toni Braxton en Whitney Houston mee te spelen. Behalve door haar moeder laat ze zich voor haar eigen nummers inspireren door de grote collectie soulplaten van haar vader. Na jarenlang tussen de verhuisdozen te hebben gezeten, vestigt haar familie zich uiteindelijk in de staat Virginia. Amerie gaat niet lang daarna studeren aan de Georgetown University in Washington D.C. Ze haalt een graad in Engels en ‘Fine Arts’ en doet mee aan meerdere talentenjachten. Ze ontmoet in Washington de upcoming producer Rich Harrison. Met hem werkt ze twee jaar aan haar debuutalbum ‘All I Have’ dat in de lente van 2002 uitkomt. Op dat moment staat haar ballad ‘Why Don’t We Fall in Love’ al hoog in de Billboard Hot 100.

Aan haar eerste cd kleeft nog te veel een lome R&B-sfeer, maar op ‘Touch’ tapt Amerie uit een ander vaatje. Dankzij de geweldige productie, zelfgeschreven nummers, doordachte samples en originele (Arabische) invloeden moet dit (rapvrije) album een breder publiek aanspreken. Hoewel een zin als ‘What I really want is for him to do to me what he wants to’ de wenkbrauwen een beetje doet fronsen, zingt ze er meteen vol overtuiging achteraan: ‘Don’t be afraid to touch!’. Zo willen we het horen. Dat deze welgevormde dame, die op de foto’s in het boekje te zien is met lange, glimmende benen, Beyoncé naar de kroon gaat steken is zeker. Sterker nog, de laatste cd van Destiny’s Child mag je in de prullenbak gooien als je ‘Touch’ in huis hebt. Hier is sprake van het meest opwindende album van 2005!
[email]edkq@yahoo.com[/email]