De kers op de taart

Mijn maatje en ik treden dagelijks op. In eerste instantie doen we het in kleine kring maar uiteindelijk is het de bedoeling dat wij ‘De Grootse ‘G’-Zoektocht’ in enorme stadions en theaters gaan uitvoeren. Met als doel: ‘Worldpeace’. G-not zorgt namelijk voor ontlading. Ontlading voor rust. Rust voor tevredenheid en een tevreden mens heeft geen zin in gezeik.
Tja, en wie zijn wij om daarbij niet een vingertje te willen toesteken? Vaak denk ik terug aan ons allereerste optreden. Wat waren we opgewonden. Stel je voor dat ze er niets aan vinden? Langzaam zinderden wij onze vijf toeschouwers naar de pauze toe. De temperatuur in de ruimte was al aardig opgelopen. Na de pauze zouden we het tempo opvoeren tot de climax.

“Maat, wat is er toch aan de hand met je?”
“Jongen, ik ben nu al zo lang op zoek naar iets. Kun je mij niet helpen het te vinden?”
“Ben je iets kwijt?”
“Nee, niet kwijt…ik kan het gewoon niet vinden. Ik ben op zoek naar mijn innerlijke moeras, dat bij beroering hemels zal blijken.”
“Moeras?”
“Ja, joh, je weet wel, dat zompig kutplekje. Ik blijf aan het vingeren, maar niks geen gesquirt.”

Met het uitspreken van die woorden opent mijn maatje haar benen en toont het publiek haar lingerieloze onderlichaam. Dramatisch roept ze: “Zoek jij eens!” Met mijn duim en wijsvinger peinzend onder mijn kin bekijk ik haar roomblanke dijen, keer me om naar de mensen en vraag schouderophalend of ik haar wel moet helpen. Na hun, enigszins beschaamde, lacherige goedkeuring beginnen we aan onze zoektocht. Mijn hand ligt op haar glad geschoren venusheuvel wanneer ik het inmiddels bekende openingsgedichtje van onze voorstelling opdreun.

Wie houdt er zo van ontlading voor de vrede? Dames en heren, dat is mijn maatje.
Hier is ze, hier ligt ze, hier komt ze, voor jullie maken we een gaatje.
Als ze roept ‘jeetje’ zit ik aan haar G-eetje
Zij komt voor jullie en nog niet zo’n beetje.
De zoektocht naar het hoogste genot, roerend goed met een begin van voor af aan.
Alles voor de opperste ontlading, het bijzondere moment en de vrouwentraan.

[i]Wat hebben we nodig voor het zoeken naar haar bijzonder plaatsje?[/i]

Minimaal één vrouw
Minimaal één persoon met een goedgetrainde vinger.

De persoon met de goedgetrainde vinger beroert zacht en teder het geslachtsorgaan van de vrouw, tot zij een zacht kreuntje laat horen. Vervolgens maakt de persoon een ‘kom-jij-eens-even-hier’-gebaar met de goed getrainde vinger in de lucht en herhaalt dat gebaar vervolgens in de vochtige lichaamsopening tot hij in de gladde huid een sappig sponsplekje ontdekt.
Rechtshandige experts, zoals ik, draaien het best wat rond de spot tegen de klok in, laten op tijd ‘ons’ G-eetje wat links liggen maar houden met de duim de druk op het buitenissig gebeuren. Zachte en wat minder zachte morsige tikjes en strelingen met de ontspannen vinger afwisselen met te doen alsof je op een deurbelletje drukt. Ook al roept ze dat ze zo komt, gewoon doorgaan met de behandeling!

Hoe je het ook draait of keert, het bijzondere vrouwtje dat zich openstelt voor de warme en vochtige zoektocht naar de ultieme ‘G’ maakt uit of er wat wordt gevonden of niet en ja, soms gaat het zo gesmeerd dat er het een en ander uit de hand loopt.
Er broeit wat in de zaal en het volk mort maar bij het eerste melkachtige vrouwelijke voorvocht wordt het doodstil. Zij zucht nog eens heel diep. Contracties alom. Het kussen onder haar billen is grondig doorweekt, de drijfnatte molton plooit en rimpelt onder haar lendenen.
Bijna koortsig ondergaat mijn G-loeiende maatje mijn laatste goed geoliede afstrijkende bewegingen aan haar glimmende vulva. Het is toch weer bijzonder goed gekomen. De toeschouwers zijn zichtbaar onder de indruk. De devotie en de emotie van de twee hoofdrolspelers op de bühne raakt het publiek, dat is duidelijk. Op de eerste rijen worden er zakdoeken tevoorschijn gehaald. Hier en daar wordt een sigaret opgestoken.

“En maatje, heb ik gevonden wat je niet kwijt was, maar wat je wel zocht?”
Ik kijk wat vals bescheiden het publiek aan en geef een meisje op de eerste rij een knipoogje. Een handje van haar klauwt tussen de samengeperste beentjes. “Wil je niet weten hoe ik het heb gevonden?” Mijn nog natrillende, nagloeiende compagnon maakt een ‘kom jij eens even hier’-gebaar met haar goed getrainde vingertje. In de lucht. Ik ga door de knieën voor de drie dikke zoenen op mijn wangen. Het publiek gaat staan, joelt en klapt in de handen. ‘Alles voor de vrede en rust, dit is écht geen G-zeik, ‘k ben als een koning zo rijk” fluistert ze in mijn oor. “Volgens mij heb jij in mij gevonden wat je zocht?” De kers op de vla, de krent in de pap. Dat klopt hè?”
De mensen in de zaal blijven in de handen klappen.
“Makker”, zegt ze nu wat luider, terwijl ze de zaal open en bloot aankijkt. “Ik denk dat de mensen hier de G-smaak goed te pakken hebben. Zouden ze zin in hebben in nog een extra toetje?”
Ja, ik heb in haar gevonden wat ik zocht. Ik heb in haar gevonden wat zij nooit kwijt was, maar ik wel.
De kers op de taart, de krent in de pap.

[i] Cocolumn van LouisP en Arta [/i]