Mama is al heel hard aan het werken en heeft er al 10 af, maar dat is te weinig. Mama kreeg vorig jaar zelf namelijk al 67 kaarten van andere lieve mensen. Ze vond het heel erg toen ze er achter kwam dat ze achterachterachterkennis Joost vergeten was om een kaartje te sturen. Nu heeft ze haar adressen boekje weer gevonden en kan ze niemand meer vergeten. Ik mag mama helpen. Ik lijm en mama knipt. De allermooiste versierselen van de wereld heeft ze gekocht. Het kerstcadeau voor mij kan nu helaas niet meer betaald worden, maar gelukkig maken al die blije gezichten van de kaartontvangers alles goed.
Papa vindt kerst het stomste wat er is, daarom haat ik hem ook. Hij verpest op deze manier heel erg de sfeer. Papa is een klootzak. Hij maakt nooit kerstkaarten. Kerstkaarten zijn voor losers, zegt hij altijd. Mama moet dan huilen en maakt snel nog 11 kaarten. Mama zit in de ziektewet, maar kan gelukkig nog knippen. Op haar werk moest ze altijd de blikjes appelmoes dichtdraaien. Nu heeft ze tijd voor mij en de kerstkaarten. Van mama hoef ik tenminste ook niet naar school. Papa vindt dat ik wel moet gaan, anders word ik net zo dom als mama, zegt hij dan. Mama is mijn voorbeeld, zij kan kerstkaarten maken! Mama verdient ook heel veel geld als papa naar werk is. Dan komen er altijd heel gezellige mannen langs. Ik moet dan maar even verder gaan met kerstkaarten vouwen, zegt ze dan altijd. Mama is maar een druk baasje.
Als papa thuiskomt dan geeft hij mijn moeder altijd liefkozend een paar stompen. Zo lief is dat. Ik word begroet met een knietje. Even krijg ik geen adem. Nog een paar jaartjes en je kunt er wel tegen, dan wordt je een grote jongen. Lief aait hij me weer over mijn bol. “Wat vreten we?” vraagt paps belangstellend. “Patat”, is het antwoord dat moeder voor de vierde maal geeft deze week. Blij en verrast spring ik op, maar door mijn gewicht en de zwaartekracht ben ik weer heel snel op de grond.
Na het eten, brengen we netjes de vaat naar de keuken. De borden, bekers, pannen en bestek plaatsen we netjes op de andere stapel. Mams kijkt me aan, “Dat komt morgen wel,”zegt ze met een knipoog, “nu gaan we lekker verder met de kerstkaarten…..”
17 reacties
wendy77 · 2 november 2005 op 11:24
Ik kan hem wel waarderen deze column. Heel originele invalshoek en ook beeldend. Juist omdat het ‘kinderlijk simpel’ geschreven is, kan ik het voor mijn ogen zien gebeuren.
WritersBlocq · 2 november 2005 op 14:16
Heel apart, hij leest lekker weg maar de lading is groot.
Groetje, Pauline.
Trukie · 2 november 2005 op 14:26
In dienst van de Kerstgedachte.
Mooi verwoord.
Maar ik laat um nog effe een maandje liggen.
Dees · 2 november 2005 op 14:29
Het is een mooi concept. En hij leest als een trein. En toch vind ik hem net niet geweldig. Je hebt de boel zo aangedikt dat het een beetje karikaturaal wordt.
bert · 2 november 2005 op 14:38
Leuk bedacht maar verre van geloofwaardig.
In een gezin dat aan dit profiel voldoet worden volgens mij de Kerstkaarten echt niet met de hand gemaakt. Ik kan hier dan ook niet de waarde van inzien. 😕 😕 😕
Shitonya · 2 november 2005 op 16:14
Gatverdamme, wat een onrealistisch, ouderwets, onorigineel, humorloos, slaapverwekkende column. ( niet beledigend bedoeld voor de schrijver, maar op de column )
Mosje · 2 november 2005 op 17:06
Geef me je adres Shit, dan krijg je dit jaar een kerstkaartje van me.
😛
Chantal · 2 november 2005 op 17:45
[quote]Gatverdamme, wat een onrealistisch, ouderwets, onorinineel, humorloos, slaapverwekkende column. ( niet beledigend bedoeld voor de schrijver, maar op de column )[/quote]
Vind em juist origineel en absoluut niet slaamverwekkend!
Li · 2 november 2005 op 18:49
Een beetje teveel van het goede.
[quote]Dan komen er altijd heel gezellige mannen langs. Ik moet dan maar even verder gaan met kerstkaarten vouwen, zegt ze dan altijd. Mama is maar een druk baasje.[/quote]
Knippen, plakken, naaien; creatief is ze wel.
Li
KawaSutra · 2 november 2005 op 19:57
[quote]Blij en verrast spring ik op, maar door mijn gewicht en de zwaartekracht ben ik weer heel snel op de grond.[/quote]
Grappige column. Een karikatuur kan ook leuk zijn!
Geertje · 2 november 2005 op 21:40
‘Kerstgedachten’…mooi neergezet sfeerbeeld van vele kinderlevens in de komende maanden. 🙂
Ma3anne · 2 november 2005 op 23:38
Ik heb het idee, dat je aan een zinnig verhaal wilde beginnen en dat je al schrijvende deze vreemde richting insloeg. Kan heel leuk zijn om te doen. Maar het resultaat zou ik dan wel kritisch bekijken.
Ik roep maar wat hoor, misschien is dit verhaaltje heel anders tot stand gekomen. ik vind het wel grappig, maar het heeft toch iets van een mislukte mop.
melady · 2 november 2005 op 23:49
Moet heel erg nadenken over een reaktie, want ergens klopt het niet. Toch heb ik deze column uitgelezen in één adem.
[quote] Ik word begroet met een knietje.[/quote]
Ga daar een nachtje over slapen
Shitonya · 3 november 2005 op 01:38
Misschien ligt het aan je leeftijd Chantal of je slechte kijk op columns.
Mosje: ik ben echt niet de persoon die daar aan doet 😮
Verder heeft ma3 ook wel een aardig punt
Louise · 3 november 2005 op 06:58
Tijdens het lezen van dit stuk gingen mijn gedachten alle kanten op en toen het uit was, had ik nog vele vragen en dacht ik er nog verder over na.
En dat vind ik dan ook wel weer wat hebben hoor 😉
Discoverme · 3 november 2005 op 12:01
…en dat is precies de bedoeling van het verhaal. Na een paar dagen vond ik dit stuk eigenlijk nog beter…(al zeg ik het zelf).
Natuurlijk lijkt dit stuk overdreven (en zijn sommige punten aangedikt), maar helaas zit er wel een kern van waarheid in. Helaas draait het bij sommige/veel mensen om DE kaart en het aantal kaarten en gebeurt er achter de gesloten deuren de naarste dingen (hoe weten jullie dan dat dit onrealistisch is, als jullie het niet kunnen zien?) Gelukkig krijgen jullie gewoon die ene kaart als teken dat het allemaal zo geweldig gaat….
Mup · 4 november 2005 op 02:31
Dubbel gevoel bij deze column. Vooral door mama’s visite en papa’s knietje. Goed gedaan dus.
Groet Mup.