De volgende morgen, bij het kraaien van de haan, rijdt er een politiewagen het erf van ‘het Groenewoud’ op. Twee agenten stappen uit en zodra ze vader Smits hebben gevonden, informeren ze hem over de gevangene die de afgelopen nacht uit de lokale inrichting is ontsnapt. “Wij denken dat hij is geholpen en dat ze omstreeks hier het Heise moeras zijn ingevlucht,” suggereert agent van Seggelen. Bezorgd roept moeder door het trappengat naar boven: “Eefje, kom eens van je kamer.” Geen antwoord. Moeder spoedt zich naar boven en komt meteen weer naar beneden gehold. “Ons Eefje is weg!” roept ze. Smits trekt zijn conclusie en komt acuut in actie. “Rijden!” commandeert hij de agenten. Ze springen in de auto en samen scheuren ze naar het wrak, waar de jongens bivakkeren.

Bij de Bult van Gerard parkeren ze de wagen en rennen naar het vliegtuig. Voorin treffen ze de zwaargewonde Wim aan. Hij is nauwelijks aanspreekbaar. In het ruim vinden ze Eefje, die door het brute geweld van afgelopen nacht in shocktoestand verkeert. Beiden worden voorzichtig naar de politiewagen gebracht. Een van de agenten zal de twee naar ‘het Groenewoud’ brengen. Een ambulance wordt alvast opgeroepen om Wim en Eefje daar op te komen halen. Rien Smits staat er op, om van hier uit direct met de achtervolging van de vluchtelingen verder te gaan, bezorgd als hij is over het lot van zijn tweede zoon. Hij stelt agent van Seggelen voor om eerst naar Grad Bussenmaker te gaan. “Die kent de weg in het moeras,” weet Smits. Van Seggelen is voor. Na een geforceerde mars bereiken de twee het kot van de kluizenaar. De hut is leeg.

De twee voortvluchtige criminelen banen zich ondertussen met hun gijzelaar een weg door het moeras. Donkere wolken pakken zich boven hen samen en even later breekt een hels noodweer los. Hevige regenval dwingt ze op zoek te gaan naar een schuilplaats. Aan de bosrand zien ze een vervallen boerderij liggen, waar ze snel naartoe rennen. Via de koeienstal lopen ze door naar het woongedeelte, van waaruit muziek weerklinkt. Siep trapt een deur open en in de keuken zit een oude boer naar de radio te luisteren. Hij wordt compleet verrast door de onbeschofte inval van het schoelje. Siep slaat met één klap de radio aan gruzelementen waardoor het rechtstreeks uitgezonden optreden van Annie de Reuver en haar Skymasters wreed wordt afgebroken. De man met het litteken gaat demonstratief bij de verbouwereerde boer aan tafel zitten. “Je houdt je gemak, opa. Dat is alles wat jij moet doen” dreigt hij, geheel overbodig. Terwijl hij de boer en Chris in de gaten houdt, inspecteert Siep de rest van het pand met de bijgebouwen. Na enkele minuten komt hij terug, roepend: “Hé Sjef, kom eens kijken! Die vent heeft nog een oude Duitse legermotor met zijspan in zijn veldschuur staan.” Het hele gezelschap verplaatst zich naar de veldschuur. Siep bewaakt de boer en Chris, terwijl Sjef gaat proberen om de motor aan de praat te krijgen.


Thomas Splinter

Verhalen zijn splinters uit mijn onderbewustzijn.

4 reacties

Mien · 27 augustus 2015 op 21:57

Wat is er nu met Eefje gebeurd? Komen we dat ook nog te weten?
Heeft de boer ook een Milkbar?
Allemaal vragen die onbeantwoord blijven.
Maar het blijft spannend. Hoe dan ook.

Esther Suzanna · 28 augustus 2015 op 11:38

Ik wil niet weten wat er exact met Eefje is gebeurd. Het is en blijft zo een jongensboek…

Met op de harde kaft een tekening van het neergestorte vliegtuig en twee jongens in boerenkielen, op klompen enzo…

Zoals de Vijf…of de Kameleon… :-))

Yfs · 28 augustus 2015 op 12:32

Jongensboek of niet… Je hebt bij mij toch wel een paar mooie beelden geschetst en zeker de indruk gegeven van een avontuurlijk verhaal.

Met plezier gelezen Thomas en nieuwsgierig naar het volgende deel. 😉

Thomas Splinter · 28 augustus 2015 op 18:32

Hartelijk dank voor jullie bijzonder motiverende reacties. Dat geeft de burger moed. ES: Mooi dat je de sfeer van Kameleon / de Vijf herkent. Héél lang geleden heb ik van de hoofdredacteur van een bekend Nederlands stripblad deze beoordeling gekregen: ‘Een spannend verhaal met veel elementen die zich goed laten visualiseren.’ Ook van stripmaker Bob de Moor (Lombard ) heb ik eens complimenten gekregen voor ‘De Kinderen van het Groenewoud’. In het vervolgtraject is het mij toentertijd door allerlei oorzaken echter niet gelukt dit project af te ronden. Daarom is het voor een waar genoegen om na al die jaren dit verhaal alsnog voor het voetlicht te kunnen brengen.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder