De kinderen van ‘het Groenewoud’ (6)

Grad Bussenmaker is die morgen al vroeg op pad gegaan, om zijn vaste ronde te maken. Bij het losmaken van het eerste konijn uit een van zijn strikken, ziet hij in de verte twee figuren, met de geboeide Chris Smits tussen zich in, langs de bosrand marcheren. Hij begrijpt meteen dat dit geen zuivere koffie is. Nieuwsgierig, maar op zijn hoede volgt hij het gezelschap. Dan breekt het noodweer los. Grad ziet het groepje bij de boerderij van Wilco Stieverink naar binnen gaan. Zelf sluipt hij om het pand heen en trekt zich snel terug als Siep van achteren naar buiten komt om de veldschuur te inspecteren. Vervolgens ziet hij Siep naar de boerderij rennen, om het hele clubje; Sjef, boer Stieverink en Chris, te halen. Ze verdwijnen in de veldschuur.

Hij wacht even. Voorzichtig opent hij met een hand de deur van de schuur. Hij ziet hoe een van de twee gladakkers bezig is met het op gang krijgen van de motor. Met zijn dubbelloops jachtgeweer in de aanslag gooit Grad de deur verder open. “Handen omhoog,” blaft hij het schorriemorrie toe. Sjef schiet als door een wesp gestoken overeind, ziet de kluizenaar en springt geheel onverwachts gelijk een gek op Grad af. “Hé Bussenmaker, slappe zak, ken je me nog?” Het is alsof Grad met een mokerslag vol op zijn smoel wordt geraakt. Hij herkent Sjef den Soete, de verrader die zijn leven heeft geruïneerd. In een reflex slaat hij Sjef met de kolf van zijn geweer achteruit. De ploert klapt achterover en valt met zijn zware lijf tegen een houten wand aan. Daarboven staat, op de rand van de open zolder, een oude verroeste melkbus. Door de klap valt deze naar beneden, en raakt Grad nog net aan het hoofd. Hierdoor raakt hij even uit balans. Siep ziet kans om de buks van Grad af te pakken. De oude boer Stieverink probeert weg te sluipen, maar wordt prompt door Siep in zijn been geschoten. Ook Chris probeert nog te ontsnappen, maar Siep achtervolgt hem, en krijgt hem buiten weer te pakken. Met een harde vuistslag naait hij de jongen zo hard tegen zijn bol dat deze voorover in de modder ploft. Daar blijft hij uitgeteld liggen. Sjef den Soete heeft Grad ondertussen vastgebonden en gaat onverstoorbaar verder met de motor. Het lukt hem om het ding te starten, en stapt op om te vertrekken. “Siep schiet op, we zijn weg hier,” roept hij. Stieverink ligt in een hoek van de veldschuur te creperen van de pijn. Siep sleurt Chris weer mee naar binnen en dwingt de jongen om in het zijspan van de motor te gaan zitten. Zelf stapt hij achterop. Sjef rijdt de motor naar buiten, geeft vol gas, en weg zijn ze.

Na goed speurwerk hebben Rien Smits en agent van Seggelen de boerderij van Stieverink weten te bereiken. In de veldschuur treffen ze de aangeschoten boer en Grad aan. De laatste is inmiddels weer enigszins bij kennis. Ze helpen de gewonde Wilco Stieverink mee naar binnen, leggen hem op een bank in de woonkamer, en verbinden zijn been. Stieverink stamelt; “Ze hebbe minne motor meegenomme. Ik heurde ze zegge dè ze bai d’n Roerdonkse wattermeule moese zin. En ik ha ze nog zo gezit dettie nie verzekerd waar.” Rien Smits schopt eens vloekend tegen de muur. Met zijn handen in zijn haren staart hij naar buiten. Daar ziet hij de afgejakkerde Ford van veearts van Osch het erf op komen rijden. “Doar hedde d’n veearts, die kumt vur Stien B, m’nne dikbil,” reutelt de boer. Rien rent naar buiten, trekt de arts uit zijn wagen en zodra van Seggelen naast hem zit, en ook Grad Bussenmaker achterin is gekropen scheurt hij van het erf af, richting de Roerdonkse watermolen.