Hij is een opdondertje die streken uithaalt. Hij lacht en geniet van het spel dat kinderen spelen. Zoals vele jongens van zijn leeftijd doet hij dus dingen die niet horen en echt niet door de beugel kunnen.
Dit keer was hij met een aantal vriendjes naar de speelgoedwinkel gegaan, een van de vriendjes winkelde daar wel meer zonder te betalen. Voor hem was het reuze spannend en stoer geweest om mee te doen. Want als je dat durft ben je een held in de ogen van een vriendje.
Maar eenmaal buiten, kwam de angst om alles wat er nu kon gebeuren. Een van de vriendjes werd namelijk gepakt en bleef achter in de winkel. Het was het vriendje die dit ook nog nooit had gedaan, de anderen waren er al ervaren in.
Thuisgekomen durfde hij niets te vertellen, want hij weet donders goed dat zijn ouders het niet goed keuren. Hij kon die avond slecht in slaap komen, maakte zich zorgen om zijn vriendje, waar zou hij zijn. Hij droomde die nacht zelfs dat zijn vriendje tussen de boeven in de gevangenis zou zitten. Dit alles maakte hem nu toch wel banger.
Hij kreeg spijt en kwam na aandringen van anderen met zijn verhaal, een schuldbewuste bekentenis met echte tranen. Gezocht werd naar een oplossing en een verdiende straf.
Hij betaalde het gestolen speelgoedje uit eigen spaarpot en bod zijn excuses aan de winkel. Hij beloofde plechtig dat hij dit nooit meer zou doen.
Voor een hele week zat hij binnen en de komende maand mag hij geen winkel meer in.
Zijn speelgoedje krijgt hij voorlopig ook niet, ook al is het wel betaald.
Sinds die tijd is hij een braaf kereltje, zo braaf dat hij nu een paar keer per dag vraagt of hij iets voor zijn moeder kan doen.
Hij heeft haar vertrouwen beschadigd en doet zijn best het weer terug te winnen.
De moeder die houdt nog steeds van hem, kan alleen maar hopen dat dit een goede les is voor hem.
11 reacties
Farfalla · 8 maart 2004 op 07:27
Leuke column, mooi geschreven.
Toevallig vertelde de dominee in de kerk pas een soort gelijk verhaal, alleen liep deze iets anders af…
Kees Schilder · 8 maart 2004 op 07:54
Het kan wel een goeie les zijn. Toch karakter dat hij ht verteld heeft.
Mooi geschreven,peep
Mosje · 8 maart 2004 op 08:15
Je verhaal roept herinneringen bij mij op aan het feit dat ik vroeger van mijn ouders steeds excuses moest aanbieden voor zaken waarvan ik nu nog niet begrijp waarom ze niet mochten.
Ach, ook dat was een goede les zullen we maar zeggen……
viking · 8 maart 2004 op 09:13
Als je aanpak hetzelfde uitpakt zoals het bij mijn moeder ooit lukt, komt het allemaal goed met het kereltje.
Kijk maar naar mij 😀
Mup · 8 maart 2004 op 13:39
Zag toevallig gisteren een docu op Tv over jeugdgevangenissen, geen pretje hoor. Hoop niet dat de kleine boef daarover gedroomd heeft, leuke column weer,
Groet Mup.
pepe · 8 maart 2004 op 15:10
[quote]Als je aanpak hetzelfde uitpakt zoals het bij mijn moeder ooit lukt, komt het allemaal goed met het kereltje.
Kijk maar naar mij [/quote]
Ik geloof dat het best goed komt met dat kereltje uit het verhaal.
Maar of het met jou (viking) goedgekomen is weet ik niet, en ik wil er niet over oordelen. 😉
Dat laat ik over aan jouw spiegel 😛
Li · 8 maart 2004 op 15:56
Dit had het verhaal van mijn oudste kunnen zijn!
Weer goed geschreven Pepe.
En dat het hem zelf niet lekker zat, getuigt van zijn eerlijke karakter. 😉
Li
Ma3anne · 8 maart 2004 op 17:42
Sja, met zulke dingen kun je zomaar geconfronteerd worden. Ik denk dat een gepaste straf op zulke momenten noodzakelijk is. En dan komt het meestal wel goed allemaal.
Een paar jaar geleden heb ik me rot zitten ergeren aan een moeder waar ik op bezoek was. Haar zoontje kwam thuis met een glitterig ding dat op de mouw van zijn jas moest. Op de vraag hoe hij eraan kwam, zei hij: van een vriendje gekregen. Ik zei: Toch niet uit de winkel gepikt hè? Hij kreeg een kop als vuur en nog had die moeder niet door, dat er iets niet klopte. Ze lachte alleen maar en zei: Hij kan zo goed handelen met zijn vriendjes, hij komt altijd met de mooiste dingen thuis…
Moeders met zo’n bord voor hun hoofd en het beeld dat hun kinderen heilig zijn… die zouden eens op hun lazer moeten hebben. Want daar komt veel ellende van.
R@@F · 9 maart 2004 op 12:09
Dit hoort gewoon bij het opgroeien, ik denk dat we allemaal wel zo een soortgelijk ervaring hebben gehad. Erg herkenbaar weer!!
R@@F
Eftee · 9 maart 2004 op 13:23
Hij heeft ervan geleerd. Ik hoop voor je dat hij het niet nog een keer doet.
Leuke column weer!
pepe · 9 maart 2004 op 15:54
Wat een boel mensen herinneren zich dat ze eens ook boefje zijn geweest. Dit had ik niet echt verwacht.
En geloof me hij heeft geleerd van zijn straf die hij terecht aanvaarde, omdat hij wist dat het echt verdiend was.
Van de week zijn we naar de winkel terug gegaan maar hij wil er niet meer naar binnen. Mijn vermoeden is dat hij het niet nog eens zal doen.
Ik zal zelden zeggen dat onze kinderen nooit iets doen wat niet hoort, sterker ik weet heel goed het donders kunnen zijn.