Ready for take-off, draai ik de A-orta op om me vliegensvlug en goed gemutst naar mijn afspraak te begeven. Ruim baan druk ik het gaspedaal wat dieper in want platte afstand behoort nu eenmaal in zo’n kort mogelijke tijd overbrugd te worden, zeker op die schaarse momenten dat dit mogelijk is. Met een ruime honderdtwintig op de teller kijk ik tevreden in mijn achteruitkijkspiegel om te zien wat ik allemaal achter mij laat. Maar in mijn ooghoeken zie ik net te laat een duistere auto in de berm staan. Oom agent en grote broer nemen mij op de korrel en voordat ik het weet ben ik geknipt. “[i]A change of mood from glad to sadness[/i]”, hoor ik Jim Morrison zingen en verdomd hij heeft weer gelijk. Verbazingwekkend hoe een goed gestemd humeur in een flits kan omslaan waardoor plots ook alles tegenzit.

Mijn desillusie neemt toe wanneer de Matrix-boorden manen de snelheid te reduceren naar negentig terwijl op afstand al lang te zien is dat even verderop vijftig al geen haalbare kaart meer is en het infarct reeds een feit. Ik ben weer zo ver, wegwerkzaamheden. B.v. Nederland timmert aan de weg, zo veel zelfs dat ik elke morgen de weg weer elders bespeur. Maar verkeerschaos is op de koop toe genomen.

Misschien liggen er ook wel hogere doelstellingen aan ten grondslag. Een nationale cultuurverandering of zoiets. Iets dat mensen samenbrengt, een bindende factor. We voelen het per slot van rekening allemaal in de knip dus mogen we er ook met z’n allen met de neus bovenop zitten. Ik rechtvaardig mijn positie op de weg door te bedenken dat ik daar zojuist ook weer een aandeel aan heb geleverd. Dat vind ik ook niet zo erg maar dan wil ik wel vooruit komen.

En daar ontbreekt het nu net aan. De tijd kruipt sneller dan mijn auto en de woede en frustratie over mijn nieuw verworven prent ebt zelfs nog langzamer weg. Kentering is langzaam in aantocht als ik in de verte een ‘peace’-wagon zie die met een keurige regelmaat strepen op het maagdelijk zwarte asfalt trekt. “[i]Langs de stippellijn afknippen[/i]”, zijn mijn gedachten als ik het werkvoertuig eindelijk passeer. Het gaspedaal kan weer ingetrapt worden en mijn goede humeur accelereert weer net zo snel als de auto. Die bon? Ach, het zijn de regels van het spel. Ik kan in ieder geval weer scheuren.


12 reacties

Ma3anne · 30 november 2008 op 10:47

De titel alleen al is een schitterende vondst. Altijd weer genieten die woordspelingen van je. Toch oppassen, dat het hier en daar niet te gekunsteld wordt.
Deze bijvoorbeeld:
[quote]Ruim baan druk ik het gaspedaal wat dieper [/quote]

SIMBA · 30 november 2008 op 10:55

Scheuren hoort volgens mij voorgoed bij de verleden tijd in Nederland. Ow ja, je moet trouwens 1 letter wegscheuren 😀
[quote]Matrix-boorden [/quote]

Neuskleuter · 30 november 2008 op 11:22

[quote]”Langs de stippellijn afknippen”, zijn mijn gedachten als ik het werkvoertuig eindelijk passeer.[/quote]
Het is moeilijk om origineel over het verkeer te schrijven, maar bij deze opmerking zie ik al direct een schaar boven de snelwegen hangen! 😀

Prlwytskovsky · 30 november 2008 op 11:42

“Tevreden in je achteruitkijkspiegel kijken?”
Fout! Kijk niet om King, maar vooruit blijven kijken. Had je een prent gescheeld. 😉

Als jij je gaspedaal intrapt, komt jou voet er dan ook aan de voorkant uit. Net als bij mij?

KawaSutra · 30 november 2008 op 16:10

[quote]Maar verkeerschaos is op de koop toe genomen. [/quote]
Leuke woordspelingen weer King.
Met de motor neem ik overigens altijd de scheurstrook. Daar wordt niet geknipt. 😉

Dees · 30 november 2008 op 19:19

Mooie titel, mooi concept, mooie laatste alinea. Verder sluit ik me aan bij Ma3. Woordspelingen in te grote doses gaan ten koste van de geloofwaardigheid (vind ik).

WritersBlocq · 30 november 2008 op 22:26

Leuk! Zolang je maar geen hardt-aanval krijgt 😉

Goed geschreven ook trouwens, met een sublieme titel.

arta · 1 december 2008 op 00:52

Originele titel, mooie tekst!
Om deze moest ik erg lachen:
[quote]B.v. Nederland timmert aan de weg, zo veel zelfs dat ik elke morgen de weg weer elders bespeur.[/quote]:-D
(Die A2 lijkt vanaf 8 hoog, op mijn werk, idd elke nacht een nieuwe kronkel te maken.)
🙂

lisa-marie · 1 december 2008 op 10:35

Gewoon langs de stippellijn afknippen 😀
Hij is erg origineel en moest ook lachen omdat ik de A2 in gedachten had.
B.V Nedeland blijft gewoon aan de weg timmeren, zorgt ook dat de dag niet saai wordt. 😉

pally · 1 december 2008 op 23:21

Helemaal onderaan een hoop reacties wil ik toch weer die knipstrook noemen,King. Hele goeie vondst! Al meermalen hoor ik dat het goed is de woordspelingen te doseren. Ik denk ook dat het de kracht van het geheel ten goede komt. Het moet niet aanvoelen als een kunstje dat je goed verstaat(hoewel dat wel zo is, natuurlijk).

groet van Pally

Mien · 2 december 2008 op 10:05

Een snelweg van woordspelingen zonder te struikelen.
Vlot geschreven. Supersnel gelezen.
Zonder be- of afkeuring. Toppie.
King, houd je vooral niet in.
Voor mij mag je de hele column volproppen met jouw beauties.
Voor mij werkt het inhoudversterkend.

Mien Stippelpion

Geef een reactie

Avatar plaatshouder