“Ja, natuurlijk heb ik gestemd!”, zeg ik vol overtuiging. Maar ben ik er wel zo van overtuigd, dat het ‘natuurlijk’ is? Een stem verloren laten gaan is nooit goed, maar een goede stem uitbrengen is ook zo makkelijk nog niet. Weken van tevoren worden we al gek gemaakt door media en politici. Het is moeilijk nog een zender te vinden waar je geen Wouter, JP of Femke aan tafel ziet zitten. Zelfs kijken naar roddel-tv of sportprogramma’s is niet te doen, zonder te moeten luisteren naar opgedreunde teksten van zogenaamde wereldverbeteraars. Ik moet toegeven dat het soms wel heel vermakelijke tv is hoor. JP die zich populair probeert te maken door het presenteren van ‘De Privé op tv’ en dierenvriendin Marianne Thieme die beweert liever geen mug dood te slaan. Tja, maak dat de kat wijs! Of mag ik dat niet zeggen? Voor je het weet, word ik van kattendiscriminatie beschuldigd namelijk.

Stemmen op personen is verleidelijk, maar heeft zo weinig nut. Ik vind Marijnissen een geweldig sympathieke man and I love Rita Verdonk, maar geen van hun partijen hebben punten op de agenda waar ik wat mee heb. Ik vind het belangrijk mijn stem te geven aan de partij die standpunten heeft waar ik volledig achter kan staan. Wat kan mij die charmante Wouter Bos schelen als hij dingen uitkraamt waar ik het niet mee eens ben.

Daar ik niet van alle partijpunten op de hoogte ben, heb ik de hulp van de stemwijzer ingeroepen om ze met elkaar te vergelijken. Tot mijn grote verbazing kwam het CDA als eerste grote partij uit de bus rollen. Dat bedoel ik maar met niet weten wat een partij precies bezig houdt en al zeker niet om op personen af te gaan. Als ik namelijk iemand zijn verhaaltjes niet meer aan kan horen, dan is het wel van Jan Peter Balkenende. Aardige man hoor, zolang hij het maar over andere dingen heeft dan politiek. Zodra hij het woord neemt, weet ik al precies wat er komt: “Als ik het heb, over, wat ons bezig houdt in de maatschappij……”. Bleeeh! Maar moet ik dan maar niet op het CDA stemmen, omdat de lijsttrekker niet de man is waar ik graag een beschuitje mee zou willen eten?
Mijn keuze is gemaakt.

Echter nu de uitslag binnen is, vraag ik me meer dan ooit af of de kiezer überhaupt wel iets te kiezen heeft. Ik heb werkelijk de ballen verstand van het politieke wereldje, maar het lijkt me vrij duidelijk dat het Nederlandse volk het CDA nog steeds ziet zitten, maar niet meer verder wil met de VVD. Maar wie kiest het CDA uit om mee te regeren? Luisteren ze naar het volk of willen ze op dezelfde voet verder gaan? Niet onze keuze.
Dus ja, ik heb gestemd, maar eerlijk gezegd weet ik nog steeds niet waarop.


7 reacties

arta · 24 november 2006 op 12:24

[quote]Dus ja, ik heb gestemd, maar eerlijk gezegd weet ik nog steeds niet waarop.[/quote]

Precies hoe ik er over denk!
Vlot en goed geschreven!
🙂

pally · 24 november 2006 op 12:52

Jij verwoordt goed en duidelijk het
post-kies-syndroom, dat volgens mij een enorme epidemie is!
ook ik ben een van de slachtoffers….
Compliment,
Pally

Catladylia · 24 november 2006 op 15:08

mijn gevoel is hetzelfde….
het post-stem katergevoel waar veel Nederlanders mee zitten, denk ik.
groet,
Lia

KingArthur · 24 november 2006 op 16:40

Inderdaad, waar heb je op gestemd met een uitslag als deze? Het zal wel weer een rariteiten kabinet gaan worden.

SIMBA · 24 november 2006 op 19:24

Inderdaad goed weergeven hoe het “the after” gevoel is.
Ik hoorde vandaag iemand op de radio zeggen: “ik heb niet gestemd, ik laat me verrassen”.
🙁 :-s

SIMBA · 24 november 2006 op 19:25

😳 [color=00CC00]Ik bedoelde hierboven: “the day after gevoel” [/color]

Bitchy · 25 november 2006 op 10:07

Heel eerlijk voelde ik me als het verliezen van een WK finale voetbal :-s

Geef een reactie

Avatar plaatshouder