Vrijdag 28 januari, twee dagen nadat we hebben besloten uit elkaar te gaan.
Vanavond begint mijn studieweekend van de school waar ik filosofielessen volg.
Ik weet dat ik moet gaan, het is veel te druk in mijn hoofd. Rustig en wakker worden, dat is nodig.
Want ik ben niet in het Nu!
Ver in de toekomst zit ik met mijn gedachten.
Hoe het zou zijn zonder mijn man.
Maar ik moet verder stapje voor stapje.
Verscheurd, zo voelt het, verscheurd met alles waar ik mee verbonden ben.
Eerst op weekend.
En op dit soort weekenden gebeurt er van alles.
Tijdens de lezing krijg ik een cadeautje, gegeven door het leven, maar wel een héél vreemdsoortig cadeautje.
Een zwarte huisvlieg, laat ik haar Mug noemen, vliegt met een rotvaart tegen mijn bovenlichaam.
Ik kijk, zie niks, even later voel ik een tintel op mijn hand, het kietelt, daar zit ze, Mug.
Ze ziet er niet echt wakker uit, maar zeer zeker niet dood.
De dame van de lezing spreekt het woord ‘ Loslaten’ uit.
Ik luister en mijn ogen richten zich op Mug.
Die ligt als dood, op de rug met 6 poten de lucht in.
En in één keer, wordt er ergens diep in mij iets ‘Geweten’, ik moet mijn allerliefste man laten gaan.
Ik kijk naar mijn buurvrouw, ze ziet de dode mug.
Straks breng ik Mug wel naar buiten.
Opnieuw ervaar ik een tintel, Mug kruipt moeizaam overeind.
Geweldig, Mug is mijn cadeautje.
Ze kruipt naar de top van mijn vinger.
Zo metéén zet ik haar af bij het raam.
7 reacties
Trukie · 6 december 2005 op 12:15
Vrouwtje Twinkel, jouw stukjes gaan steeds meer inhoud krijgen.
Heel mooi om een emotionele beleving of het loslaten daarvan te vertalen naar een confrontatie met een mug.
[quote]Ze kruipt naar de top van mijn vinger.
Zo metéén zet ik haar af bij het raam.[/quote]
Mup · 6 december 2005 op 13:15
[quote]Opnieuw ervaar ik een tintel[/quote]
Ik een echte Twinkel, eens met Trukie,
Groet Mup.
Ma3anne · 6 december 2005 op 14:46
Ja, Mug kan zomaar een wegwijzer zijn als je leven is vastgelopen. Het is de kunst dit soort wegwijzers op te merken en te gebruiken. Het leven zit er vol mee.
Originele column en ik begin te wennen aan de enters. Ze horen bij jouw manier van schrijven. Het krijgt iets gedichtachtigs.
Op naar de volgende aflevering van het vervolgverhaal.
Dees · 6 december 2005 op 14:49
Mooi hoor, zo dicht bij je ziel.
twinkle on 😉
Troy · 6 december 2005 op 18:47
Origineel, anders en heel erg mooi:-)
melady · 7 december 2005 op 00:53
Muggenzifterij over het enter gedoe is voorbij.
Een dijk van een column.
Shitonya · 7 december 2005 op 10:42
niet bepaald mijn smaak