De ontknoping….

Sinds oud & nieuw lijkt het wel de zomerstop van GTST. Mijn leven zit vast in een cliffhanger en wacht op de volgende aflevering voor de ontknoping. Tijdens het afsteken van het vuurwerk hadden wij geen oog voor de ontploffende kruitvaten, megaknallers of ander ongein. Wij zagen alleen elkaar. En ze was prachtig.

Misschien kwam het door de alcohol, misschien doordat we beiden in een nogal vreemde fase van ons leven zaten, maar we besloten dit voorval te vergeten.

Ik ging verder met mijn leven, en werd verliefd op een ander, en ook zij ging verder.

En toch, iedere keer als ik haar zag, voelde ik dat wij een diepere verbintenis hadden dan ik ooit met iemand heb gevoeld.

Mijn relatie liep ongeveer gelijk stuk als die van haar, en sindsdien zijn wij beiden aan het genieten van ons vrijgezellen leven. En zeiden beiden dat het wel best was zo.

Ook konden we niet toegeven aan het verlangen om bij elkaar te zijn omdat zowel haar als mijn ex ons ervan had beschuldig om met elkaar vreemdgegaan te zijn.

Iets wat in ieder geval al 2 ex’en van mij met elkaar gemeen hebben.

We gingen wel samen uit, maar nooit gaven we toe aan het knagende gevoel van binnen dat riep “Eh… waar wacht je in hemelsnaam op?”

Tot gisteren…

Toen kwam er een einde aan onze spelletjes. Onze “Mulder & Scully” (of Grissom / Sarah, wat je wilt) spanning. Zij doorbrak het stilzwijgen dat wij beiden al zolang volhouden.

Zomaar, tijdens onze wekelijkse lunch, flapte ze het eruit. “Ik hou van je, zullen we stoppen met onze gevoelens te ontlopen en het gewoon proberen samen?”

Je begrijpt dat ik mij verslikte in mijn wijntje…

En vandaag? Vandaag werd ik wakker, en kreeg zowaar ontbijt op bed….

Wat is het begin van een relatie toch prachtig….

Word vervolgd (zodra de ontbijtjes stoppen …)